سائين محمد خان مجيديءَ کي ڀيٽا
ڌرتيءَ جي دشمن جو دشمن،ڌرتيءَ جو هو يار مجيدي.
مٽي منهنجي مٽي آهي، ڌرتيءَ جو ويو قرض چُڪاءِ،
اهڙو ماڻهو موتيءَ داڻو، هيرن وارو هار مجيدي.
مِلڻو کِلڻو زنده دل هي، استادن جو هو اُستاد،
ايندن ويندن پاڙيوارن، جو هو اکڙين ٺار مجيدي.
علم ادب سان چاهه رکيائين، پاڻ پڙهيو ۽ ٻار پڙهايَئين،
بابو آپا مريم جو ۽ ساگر جي هو سار مجيدي.
جنهن ۾ خوشبو مٽيءَ جي ۽ سنڌ سان جنهنجو عشق اَپار،
اهڙو ماڻهو مرڻو ناهي، جيئندو سال هزار مجيدي.
پڙهي وڏا ٿي پوءِ پٽڙا، قوم پنهنجيءَ کي ڪم اچجو،
مستقبل جي معمارن کي ڏيندي ويو ڏس پار مجيدي.
پڙهيو پنهنجي قوم جي خاطر، ڪڙهيو پنهنجي قوم جي خاطر،
مير نه جنهن جي من هو سو، قومن جو ڪردار مجيدي.
پنهنجن سان هو ساٿ نڀاءِ، ’عبد سنڌي‘ ويو ساک بچاءِ،
جنهن کي اڄ پيا ياد ڪيون هو هردل جو دلدار مجيدي.