اک مستانا يار يگانا،
تنهنجا آهن شوق شاهانا،
دلبر جانا.
حسن سندءِ جون هرهنڌ هاڪون،
دلين تي هن تنهنجون ڌاڪون،
توتي عاشق ڪئين پروانا،
دلبر جانا.
جهڙپ اکين جي جهٽ پٽ جهوري،
ماس ڳري ۽ هڏ چم ڪوري،
لحظي ۾ تون لٽين خزانا،
دلبر جانا.
نيڻ خماريل نيم شرابي،
تو وٽ ڪانهي جاءِ جوابي،
اک جون اڻيون تير ڪمانا،
دلبر جانا.
نڪ نيلوفر قد صنوبر،
هُل هنگاما تنهنجا گهر گهر،
نازڪ نازڪ ٻئي دستانا،
دلبر جانا.
عقل اڪابر، فاضل عالم،
رکي نه سگهيا دماغ سالم،
تو ڪيا داناءُ سڀ ديوانا،
دلبر جانا.
تنهنجي محفل ۾ جو ويهندو،
سوئي پيئندو سوئي جيئندو،
باقي مرندا سڀ مردانا،
دلبر جانا.
’عبد سنڌي‘ ڇا شاعر سنڌ جا،
مشرق مغرب شاعر هند جا،
لکندا تنهنجا پيا افسانا.
دلبر جانا.