ٿر ۽ ڪاڇي لاڙ اُتر ۾
ڌرتيءَ جا سڀ ٻنيون ٻارا
جنهن ۾ قسمين ان ٿين ٿا
سرنهن ڦلاريل گل ڦٽن ٿا
سارا سارا سونهن نظارا
پَٽَ پيارا منهنجا آهن
تون ڇو ترقيءَ جي نالي ۾
ڌارين کي آباد ڪرين ٿو
سنڌين کي برباد ڪرين ٿو
تو جي قبضا ڪالهه ڪياسي
سمنڊ ڪنارا منهنجا آهن
۽ تون مونکي جنت آڇي
مونکان منهنجي سنڌ ڦرين ٿو
پاڻي روڪي ساهه سڪاءِ
مون کان منهنجي جند ڦرين ٿو
آئون تنين جو آهيان خالق
جيڪو خالق سوئي مالڪ
ذري ذري جو ٿي رکوالو
مالڪ بنجي سينو ساهي
وڙهندي وڙهندي ڪنڌ ڪپاءِ
پنهنجي سنڌ سجاءِ ويندس
پنهنجي پُٺ بچاءِ ويندس.