دلڙي ڦري ٿو دلبر، ڪنهن جي ڇڏين سهاري،
ڏاڍي پڪي ڪري دل، ويٺين وڃي وساري.
جند ٿي جيئي اوهانجي، آٿت جي آسري تي،
تو جي ڪيا اسان سان، واعدا وڃو سي پاري.
جيئري ئي يار جانب، سُک چين وئين کڻي تون،
عيدون ڪجن پو ڪهڙيون خوشيون وئين ٻهاري.
لڙڪن سان نيڻ ڀرجي، ٽمٽار ٿي وهن ٿا،
هر شام کي صبح ٿو، توکي سڏڻ لئه ساري.
اچ ’عبد‘ اڄ سڏئي ٿو، دردن جو ڪر ڪو دارون،
جانب جيار جيءُ يا، ماڳهين وڃوس ماري.