سنڌين کي ڪا سمجهه نه آئي، گُرڙ ويا سنڌ ڪُرٽي کائي.
اڳي پڻس هو هينئر هي آهي، سڀاڻي ٿيندو پٽس وڏيرو،
غريب جو پٽ اهو ئي ساڳيو، مزور هاري يا ٿيندو واهي.
ڦري رياست جي آڙ ۾ ويا، هو ناڻو پاڻي اڳي اسان کان،
ڦرڻ پٽڻ لئه وري هي آهن، ٿيا مهاجر به ڀائي ڀائي.
هڙپ ڪري ويا هڙئي بجيٽون، ننڍا وڏا هي نڀاڳا ناظم،
پنجاهه لک ۾ وري پيجارو، نئين نڪوري ڪٿان ته آئي.
مڪار پنهنجي ته ڀڀ ڀرڻ لئه، ڪيون گهڻيئي وڏيون غداريون،
هزارين ايڪڙ زمين سنڌ جي، آ ڌارين وٽ وڃي کپائي.
ڏٽا ڏئي تن ته ووٽ ورتا، وري هٿن ۾ لٺيون کنيائون،
ڪُڇي ٿو جيڪو به حق لاءِ، پيا ڪن ان جي بند وائي.
نٿا ڏسو ڇو ادا اڃا ڀي، علم ويو آ سنڌين کان کسجي،
فضول سارا ادارا آهن، ڪٿي به ناهي سُٺي پڙهائي.
ويا وسيلا ڪري هڙپ، سڀ سياسي ليڊر ٻيا ڪامورا،
پنڻ جي لاءِ رهي آ باقي، غريب ساري خلق خدائي.
اها اُبت ’عبد‘ جي ڏسان ٿو، قسم خدا جو ڪُسان ڪڙهان ٿو،
عوام پاڳل حرامي ليڊر، عجيب بازي وئي بنائي.