مها ٻوڏ 2010ع
ٻڏي ويا ٻوڏ ۾ ماڻهو، مري ويا مال ويچارا
ڪنين جا ڀار وڇڙي ويا، ڪنين جا گهر ويا اُجڙي
ڪنين جا ٻار وڇڙي ويا، ڪنين جا وَر ويا وڇڙي
اچي ٿيا ميڙ مڪليءَ تي، ڏنا اُت بُک لامارا
قيامت خيز گرمين ۾، انهن جي رات ڪيئن گذري
بُکن ۾ پاهه ٿيا ٻچڙا، گهڻن جا ساهه ويا نڪري
بنا کاڌي بنا پاڻيءَ، کُلي پَٽ تي سُتا سارا
زميني ڦير ڪو ڦريو، اندر ۾ آئي تبديلي
زمينون جي هيون ڀليون، ڪلرڪارو ويون سي ٿي
زميني تهه بدلجي ويا، مٺا سڀ کوهه ٿيا کارا
وڏي ڏک جا ڏسي ڏينهڙا، وري سي ٿيا ڪکن ڀيڙا
اتي راشن نه پاڻي ڪو، ڪيا ماڻهن اچي ميڙا
پيئڻ پاڻي نڪو پوکون، نڪي ٿيا ڪٿ به لابارا
اُٿل اهڙي ڏٺي سين ڪين ڪڏهن زندگيءَ ۾ ڪا
اجها ڊاهي ڪيائين پَٽ، فصل لوڙهي ڇڏئين سارا
عنايت اين جي اوز ڪئي، مليو پي مال مسڪينن
وڃي وڪيئون دڪانن تي، لڳو وجهه خوب واپارين
وٺي ويا اڌ موڙيءَ ۾، ڀريائون پنهنجا ڀانڊارا
وطن ڪارڊ گهڻا مليا، انهن کي جن ڏني رشوت
وڏيرا ويا ڀڄي ڀاڙيا، عوامي ڪا نه ٿي خدمت
اداڙي ’عبد‘ سنڌين جا ٻُڌا ڪنهن ڪين ٻاڪارا.