مون ڏوهه ڪيو ڪهڙو جو يار ڌڪاريو آ،
هي زهر وڇوڙي جو هُن مونکي پياريو آ.
اڄ يار وري لنگهيو، ساڳيءَ ئي گهٽيءَ مان هو،
سڏ تنهنکي ڪيم سڪ مان، هُن ڪونه نهاريو آ.
ڇا قرب هُئا هن سان هٿ هٿ ۾ ڏئي هليو،
اڄ لڙڪ ڏسي منهنجا هن ٽهڪ اڏاريو آ.
ڇڏ يار رسامان تون، اچ مونڏي وري موٽي،
اڄ ڪانگ ڪئي ڪان ڪان مون اڱڻ ٻهاريو آ.
تنهنجي حُسن جي محفل ۾ هر ڪوئي اچي ويٺو،
سڀني کي ڇڏي تو ڇو، هي’عبد‘ اٿاريو آ.