بيمار پيو آهي برن ۾ زندگي گذري ويس،
ڏک ڏولاون ڏوجهرن ۾ زندگي گذري ويس.
ڄاءِ ڄمندي کان بکيو ۽ بُک ۾ پوڙهو ٿيو،
بک جي ايئن ڀاڪرن ۾ زندگي گذري ويس.
آ اميدن جي دنيا زاهد چيس رک تون اُميد،
آسرن ئي آسرن ۾ زندگي گذري ويس.
پيٽ پٺيءَ سان لڳو، هڏ ماس کان ٻاهر ڏٺا،
کنگهه ۽ جهيڻن ٻرن ۾ زندگي گذري ويس.
برف پئي ٿيو سيءَ ۾ ۽ ڪوڪ ڪاڙهن ۾ ٿيو،
بانٺ ۽ ڪانن گهرن ۾ زندگي گذري ويس.
کيت کيڙي قرض لاٿئين، ۽ گندي ڇنڊي اُٿيو،
ڍور ڍڳن ۽ هرن ۾، زندگي گذري ويس.
سنڌ جو نالو وٺڻ ايڏو گناهه آهي عظيم،
قيد ڪوٽن ۽ ڪڙن ۾ زندگي گذري ويس.
ڳوٺ ۾ بجلي نه هئي رستو نڪو اسڪول هو،
ڪير چئي ٿو سوجهرن ۾ زندگي گذري ويس؟
ڪن چيو ڪافر ۽ ملحد، ڪن ڪميونسٽ ٿي چيو،
پوءِ ته لقبن ڪيترن ۾ زندگي گذري ويس.
چوڪ ٿي وئي پهر چارئي، چئن دويوارن اندر،
جاهلت جي چادرن ۾ زندگي گذري ويس.
غم ڀلائڻ لئه موالين جي وڃي هو ور چڙهيو،
چرس گانجو ۽ ٺرن ۾ زندگي گذري ويس.
’عبد‘ کي اونو اهو، جڳ جهان کي جانچي پيو،
قوم جي ڏس فڪرن ۾ زندگي گذري ويس.