هي نينهن اوهان سان آهي،
هي پيار پلڻ جو ناهي.
مرڪي مرڪي نيڻ کڻي ٿو،
تير اکين جا پار ڪرين ٿو،
ايڏو سهڻل پاڻ نه ٺاهي،
هي پيار پلڻ جو ناهي.
لبڙا تنهنجا لال گلابي،
وار ڪنڍا ۽ نيڻ شرابي،
ويو گهورن سان اڄ گهاءِ،
هي پيار پلڻ جو ناهي.
واسي پنهنجا وار سڀيئي،
ڇوڙين ڇو ٿو ڇنڊ ڪو ڏيئي،
ڏي دلڙي يار وراءِ،
هي پيار پلڻ جو ناهي.
پيار ڪرڻ جي موسم آئي،
’عبد سنڌيءَ‘ کي آس اهائي،
اچ اک سان اک اٽڪاءِ،
هي پيار پلڻ جو ناهي.