هاڻ چوي پيو ايندو ويندو،
پاڻي ڏي نه ته پاڻي ٿيندو،
شادين لئه ٿو پاڻي گهرجي،
آبادين لئه پاڻي گهرجي،
جوَن، سارين پاڻي گهرجي،
لئين، لاڻين پاڻي گهرجي،
ڄانڀن، ڄارين پاڻي گهرجي،
هارين نارين پاڻي گهرجي،
جوش منجهان هي جاڳي اُٿيا،
جونجهارن کي ڪير جهليندو.
پيئڻ جي لئه پاڻي گهرجي،
جيئڻ جي لئه پاڻي گهرجي،
ڍنڍن جي لئه پاڻي گهرجي،
ڍورن جي لئه پاڻي گهرجي،
پوکن جي لئه پاڻي گهرجي،
قومن جي لئه پاڻي گهرجي،
پاڻيءَ ڪارڻ پٽ امڙ جو،
هاڻ نه تنهنجي آڻ مڃيندو.
هي پاڻي ننڍڙين ادڙين جو،
هي پاڻي منهنجين امڙين جو،
هي پاڻي ننڍن وڏن جو،
هي پاڻي پوڙهن پڪن جو،
هي پاڻي ايندڙ نسلن جو،
هي پاڻي مانجهين ملهن جو،
هي پاڻي کيرن پلن جو،
هي سنڌو وهندو سير وٺي،
پو سکر تاءِ پلو ايندو.
هي پاڻي منهنجو آب حيات،
پاڻي گهرجي ڏينهن ۽ رات،
پاڻي سنڌوءَ جو سوغات،
هر ڪنهن وائي آهي وات،
هر ڪنهنکي پاڻيءَ جي تات،
ڪونه ٻڌي ٿو ٻي ڪا بات،
هر ڪنهن هٿ ۾ آهي ڏنڊو،
ڪانئر تنهنجو ڪنڌ ڪٽيندو.
پاڻي هوندو ٻيلا ٿيندا،
صوف چڪو ۽ ڪيلا ٿيندا،
ڀاڄيون قوت ڪريلا ٿيندا،
چيٽ به ڇيل ڇبيلا ٿيندا،
سکر منجهه حليلا ٿيندا،
محبت وارا ميلا ٿيندا،
پاڻي هوندو ڪين ڀلا پو،
هاري ٻنيون ڪيئن وليندو.
ميڙي ميڙي ماڻهو ميڙ،
پاڻي لئه ڪو جهيڙو جهيڙ،
درياهه تان دشمن کي ٿيڙ،
بند انهيءَ جا گهٽ ۽ گهيڙ،
ڀاشا ڪالا ڊيم اکيڙ،
ڊيم ته تنهنجا ڊاهي ڇڏبا،
هاڻ نه هت ڪو ڊيم اڏيندو.
هي پاڻي ماهي گيرن جو،
هي پاڻي مڙسن ميرن جو،
هي پاڻي سوڍن هيرن جو،
هي پاڻي وانگين ويرن جو،
هي پاڻي آ ماهه ميرن جو،
هي پاڻي ’عبد‘ فقيرن جو،
اڄ پاڻيءَ خاطر سورهيه سنڌي،
واري واري سان سر ڏيندو،
پاڻي ڏي نه ته پاڻي ٿيندو.