جفا جي بدلي رڳو وفائون، اسان ڏنيون ٿئي ٻيو نه ڏيندئي،
دغا جي بدلي رڳو دعائون، اسان ڏنيون ٿئي ٻيو نه ڏيندئي.
هلي پيو حاڪم حڪم اوهانجو، ڪڍو تڏي تان تڙي انهيءَ کي،
هميشه وانگر ڪرين هلائون، اسان ڏنيون ٿئي ٻيو نه ڏيندئي.
اسانکي ايندي ڏسين ٿو جنهن دم، تڏهن ٿو حيثيت مڃائين پنهنجي،
اکيون عقابي ڳجهيون ادائون، اسان ڏنيون ٿئي ٻيو نه ڏيندئي.
ڀنڀا جي ڌوڻين گهٽا جو سعيو، وکون جي وارين جهان کي لوڏو،
ذري ذري ۾ ذڪي نگاهون، اسان ڏنيون ٿئي ٻيو نه ڏيندئي.
’عبد‘ جو سرڙو انعام توکي، اچين ته نيزي ٽنگي ڏيان ني،
سدائين اهڙيون سٺيون صلاحون اسان ڏنيون ٿئي ٻيو نه ڏيندئي.