منهنجن سورن سنديون ڳالهيون، وڃي سڄڻن سُڻاءِ ڪو،
ڏکيو ٿي وقت آيو آ، آهي ياري نڀاءِ ڪو.
هِتي جيڏو به تڙپان ٿو، هُتي ڀي ڪا تڙپ آهي؟
اها ساري خبر مونکي، اچي واپس ٻُڌاءِ ڪو.
ڏٺي ڏينهن جو هڻي ڌاڙو، کڻي دل منهنجي دلبر ويو،
روئڻ آ روز مون راڙو، اچي وارو وٺاءِ ڪو.
وڏيون راتيون وڇوڙي جون، وجهن ٿيون وڍ گهوڙا ڙي،
دکايل هن دکي دل کي، مٺو مُحبم ملاءِ ڪو.
وڃي ڪي مڻ مٺاين جا، ولين تي پڻ ورهائيندس،
رهي من رات ڪا مون وٽ، اها عرضي اگهاءِ ڪو.
صنم منهنجو سدا ساري، ڀلا جي موت مون ماري،
قبر هن ’عبد‘ سيرانديءَ، اچي گُلڙو لڳاءِ ڪو.