سُڃ سڄو سنسار ڏسان ٿو، انسان ڪو لاچار ڏسان ٿو
ملڪ ڇڏي وئي آهي محبت، نفرت آ نروار ڏسان ٿو
من جي من ۾ گهٽجي پيئي، واهه واهه جو وهنوار ڏسان ٿو
چوڪي ڏيندي چوري ڪن پيا، پاپي پهريدار ڏسان ٿو
هن ڀيري جن پاتيون ٽوپيون، پهروڪا پڳدار ڏسان ٿو
مڙس هتي جا مورن جهڙا، ڌرتيءَ جا غدار ڏسان ٿو
ڪالهه هُئا جي ڀيچي ڀائر، زالن ڪيا سي ڌار ڏسان ٿو
ڍڪيل ڪرڻا تڙپي اٿيا، سامهون ڪڪرن ڪار ڏسان ٿو
روڙهه ڪتن جي روزانو آ، ڏيهه مٿي ڏهڪار ڏسان ٿو
قاتل ڪونڌر ڪانڌ ڪُٺو ٿئي، ناريءَ چاڙهيو نار ڏسان ٿو
ماڻهوءَ کي پيو ماڻهو ماري، ڪونه ڪري اعتبار ڏسان ٿو
ڪڪڙن ڏاڍا دس هنيا، پر لوڪ نه آهي سار ڏسان ٿو
آدم جو اولاد سڀيئي، ڀيڙا ناهن ڀار ڏسان ٿو
مردن ميرا ڪپڙا پاتل، جوين ۾ جنسار ڏسان ٿو
سرويچن جي سنڌ روئي پئي، اڻڀا اڻڀا وار ڏسان ٿو
ڌرتيءَ کي جو ڪين سُڃاڻي، ڌرتيءَ تي سو بار ڏسان ٿو
لوفر آيا لوڊون ڀرجي، ڌارين جي ڌڌڪار ڏسان ٿو
پار قنڌاران پٺاڻ آيا، جوکو کان قنڌار ڏسان ٿو
من جن ماڻهن ميرو ناهي، هٿ هٿ ۾ سي يار ڏسان ٿو
’عبد سنڌيءَ‘ کي آهه عجب هي، مت موڙها مهندار ڏسان ٿو.