پکي پيار تنهنجي نه پياسين ته ڇا،
اسين يار تنهنجا نه ٿياسين ته ڇا.
سموري حياتي سکن لئه سڪياسين،
ڏکيا ڏينهن تو بن ڪٽياسين ته ڇا.
اسانکي اکين ۾ ڏنئي ڪين جايون،
جدائيءَ ۾ تنهنجي جلياسين ته ڇا.
رقيبن سان محبم ڏٺم جٽِ جنهن دم،
ٻه ٽي زهر جا ڍڪ ڀرياسين ته ڇا.
رڳو عشق تنهنجي ۾ آهون سريوسين،
ٺلها هٿ پنهنجا ملياسين ته ڇا.
ڳجهين جيان پٽي ٿو سڄڻ سور تنهنجو،
وڃي هڏ باقي بچياسين ته ڇا.
نيئر نينهن تنهنجي ٻڌو چئو کُنڀو آ،
اسين توکي وسري وياسين ته ڇا.
اڳيان عشق، منهنجا علم سڀ اُڏڻا،
کڻي اُٺ ڪتابن پڙهياسين ته ڇا.
چون ٿا ته ڪهڙو ٽٽي آسمان ٿو،
’سنڌي عبد‘ کي ڏک ڏناسين ته ڇا.