بيتَ
جنهن به سُڃاتو، سو ماڻهو ٿو مان لهي.
***
مٽي ۽ ماڻهوءَ جو ازل کان ناتو،
جنهن نه سڃاتو، ڌرتيءَ سو ڌڪي ڇڏيو.
***
ستيتاليهه جو سور، سڀني کان وڌ،
جسم اڌو اڌ، سنڌين جو ٿيو سنڌ ۾.
***
مارشل لا جو مطلب فوجي آمريت،
جي آئي جمهوريت، ته وڏيرن تي وڙ ٿيو.
***
پنجين سال پڄاڻا، ووٽن جو وارو،
عوام ويچارو، سدائين سورن ۾.
***
آجپي ۾ آهي سنڌ جو جياپو،
سيّد نياپو ڏنو ڪلهه سنڌين کي.
***
سمجهي سيّد کي پروڙيائين مام،
سَوَ سَوَ سلام آريسر جي عشق کي.
***
ماڙيءَ چڙهيو موج ڪري، کاءِ ٻوڙ پلاءُ،
ڊينڊ ۽ مُنڍا، گُذران غريبن جو.
***
بيحد تنهنجون نعمتون، ڪهڙيون جهٽلايان،
ڀلايون ڀانئيان جي مِلن ڪنهن مسڪين کي.
***
ڪونه لهي ٿو ڳوٺن ۾، اسڪولن جي سار،
وڏيري جا ٻار آمريڪن اسڪول ۾.
***
جيڪو هوندو روز ۾ سڀ ڪو سو کاءِ،
ملن منجهاءِ، ماڻهو ماٺ ڪرايا.
***
چور جي چوريءَ ۾، ڦاٿي جڏهن جان،
کڻي سو قرآن، سچو ٿيو سنسار ۾.
***
چور جو بچاءُ ٿيو ڪوڙ تي قرآن،
اسانجو ايمان، قاضي ڄاڻي قيام سان،
***
دوستيءَ ۾ دم، سڀڪو هڻي ساٿ جو،
پوي ٿو جي ڪم، ته ڪڍايو وڃي ڪنڌ کي.
***
محبت ڪندو ڪير هت، ڪنهن کي آ مرڻو،
پيار جو پرڻو، ڪارو يا ڪاري ٿئي.
***
سنڌ ۽ سنڌين جو جنهن به ڪيو غم،
تنين جو قدم، ڪرارو قوم کان.
***
سنڌ ۽ سنڌين جو جن کي آ فڪر،
انهن جو ذڪر سدا رهندو سنڌ ۾.
***
جي ٿي ويندي سنڌ مان، درياهه جي پڄاڻي،
ته پئسن تي پاڻي، صبح ملندئي سنڌ ۾.
***
سهندا ڪونه سنڌي ماءُ ميارون،
ڪري قطارون وڙهندا وجود لئه.
***
وڙهندا وجود لئه سمان ۽ ساند،
وڏي آ ويڙهاند، سر ڏني ٿو سُک ملي.
***
سر ڏني ٿو سُک ملي، جوٽيئين نه جهيڙو،
پوءِ تو ويڙهو، سلامت هوندو سنڌ ۾.
***
راولپنڊيءَ رت سان وهنجاري آ ڀيڻ،
وڍيندو هي ويڻ، سدائين سنڌين کي.
***
سائي سُکي سنڌ جا ماڻهو بکيا ڇو؟
تنهنکي سمجهي سو، جو ڪڙهي ٿو قوم لئه.
***
ساٺيڪو ٿيا سال، سور نه گهٽيا سنڌ جا،
ڀٽا ڪٺئون ڪالهه، صبح وارو سڀني جو.
***
سڃاڻپ سنڌين جي موهن جو دڙو،
اٿي سڀ لڙو، ساک بچايون سنڌ جي.
***
ساک بچايون سنڌ جي، ساري سنڀالي،
سڀئي هڪالي، ڌاريان ڪڍو ديس مان.
***
اسلام جي آڙ ۾ دهشتگردي،
سنڌ جي ڌرتي، رڱيندا رت سان.
***
مذهب جي نالي ۾، افغاني پٺاڻ،
متان ٿين اڻڄاڻ، سڀ لٽيندا سنڌ کي.
***
جنهن جي عداوت، سندم جيجل سنڌ سان،
تنهن سان بغاوت، ڪندو رهندس قيام تئين.
***
سُکي هجن شال، سنڌي ۽ سنڌ،
گهوريندس جند، سکن ڪارڻ سنڌ جي.
***
سکن ڪارڻ سنڌ جي گهوريندس گهر ٻار،
وڏو اهو بار، لٿو ته لک ٿيو.
***
ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
مارو مسڪينا، سڄي رات سيءَ ۾.
***
ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
ڀڳل ڀونگا، ڀِڄي ڀِڄي ڀَت ٿيا.
***
ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
پکن چهاڪا، ٽمي ٽمي ڏينهن ٿيو.
***
ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
کاڌئون نه کاڌا، جاءِ نه رهي چُلهه جي.
***
ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
ڏٺو پاڻ الله ته مينهن، سنڌي ماريا.
***
ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
سانگي سٻاجها، رليءَ هڪڙيءِ روليا.
***
ڊسمبر جي مينهن ۾ وڏڦڙا وسن،
سانگين سٻاجهن، ويهي رات وهائي.
***
سُڪاءِ سنڌوءَ کي سنڌ نه ڀانئج سُڃ،
مري آئون اُڃ، وڙهندس وجود لئه.
***
شاهه سچل سامي، ويٺا رت روئن،
کجن ۽ کامن، سور پسيو سنڌ جا.
***
سائي سکي سنڌ جا ماڻهو سڀ ملور،
ڪيڏا قيس ڪلور، ڏاڍا ڪيئي ڏيهه ۾.
***
پاڻي ناهي سنڌ ۾، پيئندين ڇا ٻچڙا،
هي ساڳي ڪربلا جا يزيد ڪئي حُسين سان.