ڪنهن جا عيب نه ڪڍجن:
ڪو به ماڻهو عيبن ۽ خامين کان آجو ناهي هوندو.ڪو ڊگهو هوندو آهي ته ڪو وري ڄامڙو، ڪو ڪارو هوندو آهي ته ڪو وري ڀورو، ڪو سنهو سيپڪڙو هوندو آهي ته ڪو وري ٿلهو متارو، ڪنهن جون اکيون چُچيون هونديون آهن ته ڪنهن جو وري نڪ ڊگهو هوندو آهي، ڪو گنجو هوندو آهي ته ڪنهن جو وري پيٽ وڏو هوندو آهي، ڪو گهٽ ڳالهائيندو آهي ته ڪو وري گهڻ ڳالهائو هوندو آهي، ڪنهن جي وات ۽ پيرن مان ڌپ ايندي آهي، ڪو وري ڏٻرو ۽ بيمار هو ندو آهي، ڪو ڪنجوس هوندو آهي ته ڪو وري سخي. ڪو ماڻهو صاف سٿرو رهندو آهي ته ڪو وري گندو. ۽ ڪنهن کي چڱي مَٺي سان اٿن ويهڻ جي خبر هوندي آهي ته ڪو وري زندگيءَ جي طور طريقن کان اڻ سونهون هوندو آهي. ته اهڙي قسم جا عيب يا خاميون ته هر مرد ۽ عورت ۾ هوندا آهن. هر مرد ۽ عورت جي اها خواهش هوندي آهي ته پنهنجي لاءِ آئيڊيل ساٿيءَ جي ڳولا ڪري جيڪو مڙني عيبن ۽ خامين کان آجو هجي ۽ منجهس ڪا به گهٽ وڌائي نه هجي پر اتفاق تمام گهٽ ٿيندو آهي ته ڪنهن کي پنهنجو مڪمل آئيڊيل ملي وڃي. منهنجي خيال ۾ ته ڪا به اهڙي عورت ڪونه هوندي جيڪا پنهنجي مڙس کي سؤ سيڪڙو مڪمل ۽ بي عيب سمجهندي هجي.
جن عورتن کي عيب ڪڍڻ جي عادت هوندي آهي سي هروڀرو پنهنجي مڙسن مان عيب ڪڍنديون رهنديون آهن. هڪ معمولي ۽ صفا ننڍڙي جنهن کي عيب هرگز نه ٿو چئي سگهجي، تي ايترو ته سوچينديون آهن جو هوريان هوريان اهو نقص کين وڏو ۽ برداشت نه ڪرڻ جوڳو عيب نظر اچڻ لڳندو آهي. اهڙي ءَ طرح اهي مڙس جي خوبين کي نظرانداز ڪري ڇڏينديون آهن ۽ رڳو پيو اهو ننڍڙو نقص سندن اکين اڳيان ڦرندو رهندو آهي. جنهن به مرد تي نظر پوندي اٿن تنهن کي چتائي ڏسنديون آهن ته منجهس سندس مڙس جهڙو ڪو عيب آهي يا نه! اهي هڪ اهڙي آئيڊيل مرد کي پنهنجي دماغ ۾ ويهاري ڇڏينديون آهن جنهن ۾ ڪو به عيب نه هجي ۽ جيئن ته سندن مڙس ان خيالي مرد جهڙو ناهي هوندو. تنهنڪري اهي سدائين رنج رهنديون آهن، پنهنجي شاديءَ تي پڇتائينديون آهن ۽ پنهنجي قسمت تي روئينديون رهنديون آهن. آهستي آهستي سندن اها حالت سڀني کي معلوم ٿي ويندي آهي. ڪڏهن ڪڏهن ته پنهنجي مڙس کي به پنهنجي رنج بابت ٻڌائي ڇڏينديون آهن. اعتراض، بهانا ۽ طعنا مهڻا ڏيڻ سندن معمول بڻجي ويندو آهي. ڪڏهن مڙس کي چونديون آهن ته، ”توکي ته زندگي گهارڻ، جو ڍنگ ئي ڪونهي، ڪنهن شاديءَ وهانءُ تي توسان گڏ هلڻ ۾ ته شرم ٿوا چي، تنهنجي وات مان ته ڌَپَ ساڙيو ٿي وڃي ۽ تون ڪيڏو ڪارو ۽ بڇڙو آهين!“
جيڪڏهن مرد سياڻو ۽ سهپ وارو هوندو آهي ته زال جون اهي گستاخيون برداشت ڪري ڇڏيندو، پر پوءِ به اهي ڳالهيون کيس ضرور خراب لڳنديون. زال جي هلت ۽ ڪروڌ ۽ ٽوڪ ٺٺول ۾ ڪا تبديلي نه آئي ته پوهڪ ڏينهن هو به آپي کان ٻاهر نڪري ويندو ۽ کيس مارڪٽ ڪندو. ان جو نتيجو اهو نڪرندو جو ٻنهي مان هڪ ٻئي لا ءِ محبت موڪلائي ويندي ۽ سندس دليون نفرت ۽ ڌڪار ۾ ڀرجي وينديون ۽ پوءِ ٻئي هڪ بئي جا عيب ڳولڻ ۾ پورا هوندا. هر وقت ويڙهه جيهڙ ۽ لُڙ بکيڙي ڪري سندن جيئڻ جنجال ٿي ويندو ۽ ان وقت تائين اهي عذاب ۽ مصيبت ۾ رهندا جيستائين منجهائن ڪو مري نه وڃي. جيڪڏهن ٻنهي مان ڪو هڪ صبر ڪري ٿو ته پوءِ گاڏو گڙندو رهندو نه ته جي ٻئي پنهنجي ضد ۽ هٺ تي لڙيا رهيا ته پوءِ ڳالهه وڃي طلاق تائين پهچندي. طلاق کان پوءِِ ٻنهي کي پنهنجي ڪئي جي سزا ڀوڳڻي پوندي. بعد ۾ وري سندن شادي ٿئي به الائي نه! جيڪڏهن سندن شادي ٿي به وئي ته ضروري ناهي ته مرد کي سٺي عورت يا عورت کي سٺو مرد ملي وڃي. الله تعاليٰ شال ڪجهه عورتن جي هٺ، هوڏ ۽ ضد کان ٻاجهه ۾ رکي. اهي ٿورين ٿورين ڳالهين تي ايڏي ته ڳت ڏيو بيهنديون آهن جو کين ڪا به خبر ڪونه پوندي آهي ۽ پنهنجي زندگيءَ کي تباهه ڪري ڇڏينديون آهن.