اعتراض ۽ بهانا:
ڪن مردن کي اعتراض ڪرڻ عيب ڪڍڻ جي عادت هوندي آهي. گهر ۾ اچڻ سان اعتراضن جو سلسلو شروع ڪري ڏيندا آهن. ننڍين ننڍين ڳالهين تي به ماٺ رهي ڪونه سگهندا آهن، جهڙوڪ: فلاڻي شيءِ پنهنجي جاءِ تي رکيل ڇو نه آهي؟ قميص هتي ڇو پئي آهي؟ ماني پچائڻ ۾ ڇو دير ٿي آهي؟ فلاڻي شيءِ ڇو نه پچائي اٿوَ؟ اڄ سلاد ڇو نه ٺاهيو اٿوَ؟ ٻوڙ ۾ ساوا ڌاڻا ڇو نه وڌا اٿوَ؟ چٽڻي ڇو کپائي ڇڏيوَ؟ گلدان کي هتان هٽايو. هزار ڀيرا چيو اٿمانوَ ته ايش ٽي کي ميز تي رکندا ڪريو. اهي ۽ اهڙي قسم جا ٻيا ڪيترائي اعتراض سندن روز جو معمول بنجي ويندا آهن. ڪي مرد ان ڏس ۾ ايڏي ته سختي ڪندا آهن جو پنهنجو ۽ پنهنجي گهر ڀاتين جو سڪون تباهه ڪري ڇڏيندا آهن ۽ ڪي ته وري اهڙا مرد به هوندا آهن جو ان معاملي ۾ ڪابه لچڪ نه ڏيکاريندا آهن تان جو شاديءَ جهڙي مقدس ٻنڌڻ کي به ٽوڙڻ لاءِ تيار ٿي وينداآهن.
اسان مڃون ٿا ته مرد کي گهر جي معاملن ۾ دخل ڏيڻ جو حق آهي ۽ هن ڪتاب جي پهرين ڀاڱي ۾ عورتن کي نصيحت ڪري آيا آهيون ته اهي مرد جي ان حق کي مڃين ۽ جيڪڏهن هو ڪنهن معاملي ۾ دخل ڏي ته پوءِ ڪو ردعمل ظاهر نه ڪجي. پر مرد، جيڪو گهر جو سرپرست ۽ مئينجر آهي، کي خيال ڪرڻ گهرجي ۽ جيڪڏهن هن کي گهر جي معاملن ۾ دخل ڏيڻ جو شوق آهي ته پوءِ کيس گهر جي ته سياڻپ وارو صحيح طريقو اختيار ڪري ته جيئن سندس ڳالهه اثرائتي ثابت ٿئي.
جيئن ته مرد کي گهر جي معاملن ۾ دخل ڏيڻ جو وقت نه هوندو آهي ۽ اصولي طور تي ان ڏس ۾ کيس ڪا مهارت به نه هوندي آهي تنهن ڪري سٺو ان ۾ آهي ته گهر جي مڙني ڪمن ڪارين ۽ معاملن جا اختيار زال جي حوالي ڪري ڇڏي ۽ کيس پوري آزادي ڏئي ڇڏي ته هوءَ پنهنجي مُنهن گهر جو انتظام هلائي. ها! جيڪڏهن زال جي انتظام ۾ کيس ڪا ڪمي ڪوتاهي نظر اچي ته پوءِ هُو ان بابت صلاح ۽ مشوري جي طور تي کيس ٻڌائي ڇڏي نه ڪي زور ۽ داٻ دڙڪي سان. زال به جيڪڏهن سياڻي آهي ۽ کيس گهر سان دلچسپي آهي ته پوءِ کيس پنهنجي مڙس جي مرضيءَ ۽ ذوق جو خيال رکڻ گهرجي ۽ جيڪڏهن گهر جي معاملن ۾ مڙس جي راءِ مناسب ناهي ته پوءِ نرميءَ ۽ پيار سان مڙس کي ٻڌائي ڇڏي ته ائين ڪرڻ سان ڳالهه ڪونه ٺهندي. اهڙيءَ صورت ۾ مرد جي عزت به رهجي ويندي ۽ سندس شخصيت به مجروح نه ٿيندي. وري جيڪڏهن اعتراض لاڳيتا رهيا ته پوءِ انهن جو ابتو نتيجو نڪري سگهي ٿو ڇو جو ڪي عورتون مڙسن جي لاڳيتن اعتراضن جون عادي ٿي وينديون آهن ۽ انهن کي ڪا به اهميت نه ڏينديون آهن. اهڙيءَ صورت ۾ سندن مڙس جي شخصيت فضول بڻجي ويندي آهي ۽ سندس ڳالهين تي ڪو به ڌيان ڪونه ڏينديون آهن. ايتري تائين جو صحيح اعتراض کي به ليکينديون ئي ڪونه آهن. گڏوگڏ پنهنجي دل ۾ اهو پڻ سوچينديون آهن ته مڙس هر ڳالهه تي اعتراض ته ضرور ڪندو تنهن ڪري سندس رضامندي حاصل ڪرڻ جي ڪهڙي ضرورت آهي. ان جي ته عادت رڳو اعتراض ڪرڻ ۽ عيب ڪڍڻ آهي سو جيئن وڻيس تيئن پيو ڪندو رهي. ان جو نتيجو وڃي اهو نڪرندو آهي جو عورت گهر جي ڪمن ڪارين ۽ مڙس سان دلچسپي گهٽائي ڇڏيندي آهي ۽ اڪثر ڪري اعتراضن جي موٽ اعتراض جي ئي صورت ۾ ڏيندي آهي.
اهڙي صورتحال ۾ گهر جو ماحول، جنهن کي سڪون ۽ آرام جو مرڪز هئڻ گهرجي، لاڳيتي ڇڪتاڻ جو شڪار ٿي جنگ جو ميدان بنجي ويندو آهي. ٿي سگهي ٿو ته زال مڙس جي لاڳيتن اعتراضن کان تنگ ٿي طلاق جي گهر ڪري. زال به آخر انسان آهي، هوءَ کڻي ڪيڏو به سمجهندار ۽ بردبار ڇو نه هجي، پر لاڳيتا اعتراض کيس بيزار ڪري ڇڏيندا آهن.