هيٺيون واقعو پڙهي عبرت پرايو:
هڪ شخص پنهنجي زال کي ٽي هزار ڏنا ۽ هٿيڪا ڪري رکڻ جي هدايت ڪئي. هن پئسا وٺي ميز تي رکيا ۽ ڪنهن معمولي ڪم سان ٻاهر هلي وئي. ڪجهه دير کان پوءِ جڏهن ڪمري ۾ واپس آئي ته اتي پئسا ڪونه هئا. پريشانيءَ وچان هيڏي هوڏي ڊوڙڻ لڳي. پريان ڏٺائين ته سندس پنجن سالن جو ٻار اهي پئسا ساڙي رهيو هو. ماءُ اهو ڏسي ڪاوڙ ۾ تپي باهه ٿي وئي ۽ ٻار کي کڻي هيٺ فرش تي اڇلايائين. اتفاق سان ٻارڙو هڪدم مري ويو. ڊنل ماءُ ٻارڙي جي بي ساهي جسم کي ڏسي ئي رهي هئي ته سندس مڙس به اتي اچي ويو ۽ کانئس حقيقت پڇيائين. زال کيس پيرائتي ڳالهه ڪري ٻڌائي. مڙس ڪاوڙ ۾ اچي کيس ڏاڍي مار ڏني ۽ موٽر سائيڪل تي چڙهي پوليس کي ان واقعي جي رپورٽ ڏيڻ ٿاڻي تي هليو ويو. پر پريشانيءَ ۽ گهٻراهٽ ڪري سندس موٽر سائيڪل جو ڪنهن گاڏيءَ سان ٽڪر ٿي پيو. هاڻي ان ويچاري جي حالت ڏاڍي نازڪ آهي.
توهان جي خيال ۾ ان واقعي ۾ اصل ڏوهاري ڪير آهي؟ فيصلو پڙهندڙن تي ڇڏيون ٿا.
ڀيڻ! دوائون، زهريليون شيون، گاسليٽ ۽ پيٽرول اهڙيءَ جاءِ تي رکجن جيڪا ٻارن جي پهچ کان پري هجي. ڇاڪاڻ ته ٻارڙا پنهنجي بي سمجهيءَ ڪري اهي شيون پي سگهن ٿا ۽ اهڙي طرح موت جي وات ۾ وڃڻ جو خطرو هوندو آهي. ائين نه ٿئي ته تون سڄي ڄمار روئندي رڙندي رهين. احتياط ڪرڻ ۾ فائدو ئي فائدو آهي پر لاپرواهيءَ ڪري سوين نقصان ٿي سگهن ٿا. اهڙا معصوم ۽ابهم ٻارڙا جيڪي اڍنگين مائرن جي لاپرواهيءَ ڪري مرن ٿا تن جي فهرست ڊگهي آهي.
ٻه ننڍا ڀيڻ ڀاءُ گهر ۾ اڪيلا هئا. کين جڏهن اُڃ لڳي ته ڊي ڊي ٽي پائوڊر جي ڳار کي لسي سمجهي پي ويا. ننڍڙي ڇوڪري ته ان ئي مهل مري وئي، باقي ڇوڪري کي اسپتال ۾ داخل ڪيو ويو. اسپتال ۾ سندس ماءُ ٻڌايو ته ڪالهه رات مان ٿورو ڊي ڊي ٽي پائوڊر پاڻيءَ ۾ ڀڄائي رکيو هو ته جيئن اهو ڪوئن جي ٻِرَن ۾ هاري ڪوئن کي مارجي.“
هڪ پنجن سالن جي ٻارڙي ماءُ جي پَرپُٺ گاسليٽ پي ڇڏيو. کيس اسپتال ۾ داخل ڪيو ويو آهي.
صفائي سٿرائي نهايت سٺي شيءِ آهي پر ان حد تائين به نه جو آرام ۽ سڪون ختم ٿي وڃي. صفائيءَ جي به هڪ حد هوندي آهي ۽ جيڪڏهن اها حد اورانگي وئي ته پوءِ ڪيترائي مسئلا پيدا ٿي پوندا آهن.
هيٺيون واقعو ڌيان سان پڙهو:
هڪ ماڻهوءَ ٻڌايو ته، ”منهنجي زال جي صفائيءَ مون کي ذري گهٽ چريو ڪري ڇڏيو آهي. شام جو جڏهن آفيس کان ٿڪو ٽٽو گهر ايندو آهيان ته ٿڌي پاڻيءَ سان ست ڀيرا پير ڌوئڻا پونداآهن، بوٽن کي ڌار هنڌ تي رکڻو پوندو آهي. باٿ روم، بيڊروم، رڌڻي، ڊرائنگ روم ۽ ڊائٽنگ روم ۾ ڌار ڌار چپل پائڻي پوندي آهي. ڪپڙن کي هڪ ڌار جاءِ تي ٽنگڻو پوندو آهي. سگريٽ پيئڻ جي موڪل ان شرط تي ملندي آهي ته اهي مخصوص ڪمري ۾ وڃي پيئان ته جيئن گهر ۾ ڌَپ نه پکڙجي. مان پنهنجي عمر سڪون ۽آزاديءَ سان گذاري آهي پر گذريل چئن سالن کان، جڏهن کان هن عورت سان شادي ٿي آهي، منهنجي حالت قيدين کان به بڇڙي ٿي وئي آهي. ايڏي صفائيءَ ۽ احتياط جيئڻ جنجال ڪري ڇڏيو آهي.“
ڪنهن به ڪم ۾ حد اورانگهي وڃڻ ڪا سٺي ڳالهه ناهي هوندي. هر حال ۾ وچٿرائپ کان ڪم وٺڻ گهرجي. اڍنگائپ ايڏي به نه هجي جو حالت هر وقت خراب رهي ۽ احتياط ايڏو به نه هجي جو وهم جي حد تائين وڌي وڃي ۽ سڪون ۽ آرام تباهه ٿي وڃي.