هيٺيون واقعو ڌيان سان پڙهو:
هڪ شخص، جنهن هڪ انٽر پاس ڇو ڪريءَ سان شادي ڪئي هئي، ڪورٽ ۾ چيو ته، ”منهنجي زال گهر ۾ ڪو به ڪم ناهي ڪندي ۽ مان جڏهن ائين ڪرڻ لاءِ کيس چوندو آهيان ته ورندي ملندي آهي ته، ٿانوَ ڌوئڻ، کاڌو رڌڻ، ڪپڙا ڌوئڻ ۽ ٻار پالڻ هڪ انٽر پاس عورت جو ڪم ناهي. جيڪڏهن توکي منهنجي هلت نه ٿي وڻي ته پوءِ مون کي طلاق ڏي ۽ وڃي هڪ نوڪرياڻي ءَ سان شادي ڪر.“ ڪالهه رات مان پنهنجي انٽر پاس زال جي مٽن مائٽن ۽ ساهيڙين کي مانيءَ تي گُهرايو. کاڌي جي مهل مان دسترخوان وڇايو ۽ پنهنجي زال جي فريم ڪيل سرٽيفڪيٽ کي ان تي سجايو ۽ چيو،” معاف ڪجو! مان اڄ اوهان کي هي سرٽيفڪيٽ کارايان ٿو جيڪو مون کي پنهنجي زال ڏهاڙي کارائيندي آهي. هي سرٽيفڪيٽ ڏاڍو مزيدار آهي تنهن ڪري اوهان به ان مان سواد وٺي ڏسو.“
گهر جا ڪم ڪاريون ڪرڻ ۽ گهردار عورت ٿيڻ هڪ اهڙو مانائتو ۽ شريفاڻو ڪم آهي جنهن جي وسيلي عورتن جي هنر مندي ۽ لياقت ظاهر ٿيندي آهي. مناسب ٿيندو ته هتي ان ڏس ۾ ڪجهه پڙهيل لکيل عورتن جا ويچار ڄاڻجن:
محترمه فريده نوروز شميراڻي (بي. اي) چوي ٿي، ”عورت کي گهرداريءَ ۾ ماهر هجڻ کان سواءِ مڙس جي سٺي ساٿياڻي، ٻارڙن جي سٺي ماءُ ۽ هڪ سٺي ميزبان هئڻ گهرجي.“
ٻارڙن جي ڊاڪٽرياڻي مسز فصيحي چيو ته، ”منهنجي خيال ۾ گهر جي حقيقي مالڪياڻي اها عورت ٿي سگهي ٿي جيڪا نوڪري نه ڪندي هجي ڇو جو اسان جي ملڪ ۾ آفيسن ۾ کاڌي جو انتظام صحيح نه هجڻ ۽ ٻارڙن لاءِ نرسري اسڪولن جي کوٽ جي ڪري نوڪري ڪندڙن کي پوريءَ طرح سهولتون حاصل ناهن، تنهن ڪري نوڪري ڪندڙ ماءُ پنهنجي مڙس ۽ ٻارڙن تي جوڳو ڌيان نه ٿي ڏئي سگهي.“
ميڊيڪل ڪاليج جي استاد مسز صغريٰ يڪتا چوي ٿي ته، ”هڪ عورت گهٽ بجيٽ ۾ گهر کي صاف سٿرو ۽ سينگاريل رکي سگهي ٿي ۽ گڏوگڏ هڪ سٺي عورت پنهنجي مڙس جي سماجي ۽ ذهني حالت کان اڻ ڄاڻ نه ٿي رهي سگهي.“
مسز نعيميءَ چيو ته، ”گهر جي مالڪياڻي اهڙي عورت هوندي آهي جيڪا اجاين خرچن ۾ گهٽتائي ڪري، جنهن جو مقصد گهر جي حالت کي سڌارڻ هجي ۽ جيڪا آمدنيءَ جي حساب سان پنهنجي گهر جو خرچ هلائڻ ڄاڻندي هجي.“