1- کاڌ خوراڪ جو پروگرام:
جيڪو ٻارڙو ماءُ جي پيٽ ۾ هوندو آهي سو ماءُ جي رَتُ مان خوراڪ حاصل ڪندو آهي ۽ نشونما وٺندو آهي. تنهن ڪري ماءُ جو کاڌو خوراڪ ايترو مڪمل هجي جيئن هوءَ نه رڳو پنهنجي خوراڪ جون ضرورتون پوريون ڪري سگهي پر ٻئي پاسي ٻارڙي جي واڌويجهه لاءِ خوراڪ جي جنهن مواد جي ضرورت هوندي آهي سو به کيس ملي سگهي ته جيئن ٻار چڱو ڀلو رهي. مخلتف وٽامنز، معدني مواد، پروٽين، چرٻي، کنڊ ۽ نشاستي جي کوٽ هوندي ته پوءِ ماءُ ۽ ٻار تندرست نه رهي سگهندا.
امام جعفر صادق عه هڪ حديث نقل ڪئي آهي ته، ”ماءُ جيڪو ڪجهه کائيندي پيئندي تنهن مان ئي سندس پيٽ ۾ موجود ٻارڙي جو کاڌو ٺهندو آهي.“
هتي هڪ ٻيو مسئلو به پيش ايندو آهي، سو اهو آهي ته حمل جي ڏينهن ۾ ڪن عورتن جي طبيعت بدلجي ويندي آهي ۽ ڪجهه کاڌن کان کين نفرت ٿي ويندي آهي. ڪي وري پنهنجو کاڌو گهٽائي ڇڏينديون آهن، جڏهن ته انهن ڏينهن ۾ وڌيڪ کاڌي جي گهرج هوندي آهي تنهن ڪري جيڪي شيون وڻنديون هجن ۽ جيڪي مختلف غذائي مواد سان ڀريل هجن سي جهجهي مقدار ۾ کائڻ گهرجن، اهڙي قسم جي کاڌ خوراڪ جو پروگرام رٿڻ ڏاڍو ڏکيو ڪم آهي خاص ڪري انهن ماڻهن لاءِجن جي آمدني گهٽ هوندي آهي ۽ جن کي وري صحت جي اصولن ۽ کاڌي جي خاصيتن جي پوري ڄاڻ به نه هوندي آهي. حمل وارن ڏينهن ۾ ٻارڙي جي پيءُ تي وڏي ذميداري پوندي آهي تنهن ڪري کيس گهربو آهي ته پنهنجي ڳورهاري زال ۽ سندس پيٽ ۾ پلجندڙ ٻار لاءِ طاقت ۽ توانائيءَ سان ڀريل کاڌي جو بندوبست ڪري. جيڪڏهن هن ايڏي وڏي ذميداري نڀائڻ ۾ ڪوتاهي ڪئي ته پوءِ سندس زال ۽ ٻار جي صحت ۽ سلامتيءَ کي وڏو هاڃو رسي سگهي ٿو. ان نقصان جي سزا کيس هت به ملندي ته آخرت ۾ پڻ ملندي.