شاعري

چوئنري مٿان چنڊ

نئون ڪتاب ”چوئنري مٿان چنڊ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب امر رائيسنگهه راجپوت جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. فرزانه شاهين لکي ٿي: امر رائيسنگهه راجپوت جي شاعري تي جڏهن نظر وجهون ٿا ته هن جي شاعريء ۾ ڀرپوريت آھي ،من ۽ فڪر جو حسين ميلاپ آھي.  سندس شاعريء ۾ هڪ درد آھي، هڪ ڪوڪ آھي ،هڪ ايذاء آھي، هن جي شاعريء ۾ منظرڪشي ايئن هوندي آھي جيئن سهڻي عورت لاء زيور. سونهن فطرت جي هجي يا انسان جي امر ان کي انتهائي موهيندڙ انداز ۾ اظهاريو   آھي، جماليات جي حسناڪين سان سينگاريل سندس تخيل روح ۾ لهي وڃي ٿو .
Title Cover of book چوئنري مٿان چنڊ

او مور منهنجي ديس جا..!!

مان ٻار بُکي پيٽ سان
ٿو ناچ تنهنجي کي ڏسان
مان روز ڍاپي ڍوۡ ڪيان
او مور منهنجي ٿر جا!
ٿو روز توکي سڏ ڪيان
هي سڏ سڀئي سور جا
تون شوق سان بس ٻڌجانءَ
مان ڇير تنهنجي پير ۾
ٿو روز ٻڌان روح جي
تون عڪس پنهنجي رقص جا
ڪر سڀ نڇاور مون مٿان
هي خوب کيڙا سونهن جا
۽ بک منهنجي کي اُجهاءَ
او مور منهنجي ديس جا
ڪا نار تنهنجي کنڀ مان
ٿي پاڻ ڀري پولڪو
ڪا ڪونج ڳچي ڪنٺ مان
ٿي گيت ڳائي موريو
ڪا نار تنهنجي ناچ جو
ٿي ڪاجل پائي اک ۾
ڪو مرد تنهنجي ڪلنگي
جو موڙ ٻڌي مرڪي
هن ڏيک سڀئي ڏانگڙي
جا مور تنهنجي پک ۾
او چنڊ نيري اُڀ جا
هي مور توکان آ مٿي
جو کائي پٿر ريٽ جا
ٿو ڳائي نغما ديس جا
او مور منهنجي ٿر جا
ڪا ڊيل تو سان ميل لئه
ٿي روز رمي راندڙي
تون ناچ کيڙي سان ڪرين
ٿي لُڙڪ جهپي ڊيلڙي
هي کيل تنهنجو ڊيل سان
ٿو روز موهي ٻارڙا
ڪي ڪارڙا ڪي ڪوجهڙا
او مور منهنجي ديس جا
آ راڻي توسان ريس ۾
ٿي کونڌي روز کنڀڙا
تون رات ساري سُڏڪين
مان دعا گهران رب کان
هي ٻئي ٻڌي هٿڙا
اي مالڪ منهنجا مٺڙا
هي مور منهنجا ٻچڙا
تون شاد سدا رکجان..
