سِندُور
دل چوندي آھي ته
آتم هتيا ڪيان
زندگي جي زنجير ٽوڙي ڇڏيان
سڀ غم لحظي ۾ لهي وڃن
سڀ ڏُک ختم ٿي وڃن
۽ آزاد ٿي وڃان
هن دورنگي دُنيا جي جنجهٽن مان
پرواز ڪندو وڃان پهاڙن مٿان
آبشارن مٿان
پر وري سوچيندو آھيان
اُن جو ڇا ٿيندو…؟
جنهن جي مانگ ۾
منهنجي نالي جو سندور آھي!
آئون اهو ڪئين اُجاڙيان؟
آئون ڪا سينڌ ڪئين اُجاڙيان؟
ڇو ته……
اُجڙيل سينڌون مون
اکين ڏٺيون آھن…!!