ڍاٽڻ تنهنجي ڍاڻيءَ جهڙيون
ميران جي ڪنهن واڻيءَ جهڙيون
ڪجلاسر جي پاڻيءَ جهڙيون
پَريَن جي آکاڻيءَ جهڙيون
روز ڀنڀوريون مارڻ واريون
ماڪوڙين سان مستيون ڪيڏيون
ڪاغذ واريون ڪشتيون ڪيڏيون
تار ترائي منجھه اُتاري
تاريندي ڪئين ترڪڻ تنهنجو
ڇيلن سان گڏ ڇرڪڻ تنهنجو
پوپٽ پڪڙي مرڪڻ تنهنجو
ڪئين وساريان وينسگس منهنجي
پکين سان ڀي پيار پڪو هو
چوڻ چُڳائي پالڻ واريون
پنهنجون ڳالهيون ٻاروتڻ جون
ادڙ گدڙ سام گدڙ
ھيڻو هلي مور مچڪي
واريون رانديون ياد پون ٿيون
مون تي آگ ڏيڻ جي خاطر
لونٻارن ۾ لُڏندي تو جي
آنٻلئي ۾ ٽوڙيون ٽاريون
سي ته سموريون سايون ٿي ويون
جهرڪلي جون ساريون ڄاريون
پيرون چونڊي پاڻ ڀڳيون سين
تنهنجون چوڙيون چار هٿن جون
مون سي ميڙي پاڻ رکيون ھِن
تنهنجون يادون ساڻ رکيون هِن
لڪ لڪوٽي وارا ليکا
ڏيکان ميکان ڏيک سمورا
وسڪاري جو نارن هيٺيان
پاڻ پلر ۾ وهنجي سهنجي
واري مان جي محل اڏياسين
اھڙا محل اندر ۾ سانئڻ
روز ڊهن ٿا روز ٺھن ٿا
پنهنجا پيار پپيهن جهڙا
ٻاٽن ۾ سي اوتي سارا
پاڻ بلورن ساڻ چِٽياسين
سارا کيل حياتيءَ تنهنجا
کلندي ڪُڏندي خُوب کٽياسين
چوڙين لئه ڪئين چُرچُر مُنگلي
مون کان راند کٽي هئي راڻيء
ڍينچڪ لڪڙي پانچڪ پرووو
ارچڪ مرچڪ کيل تماشو
لوڏ سرامڻ لُڏندي توکي
ٽاريءَ سان ڪئين ٽڪرايو هو
َڪاغذ جي هڪ ڪَشتي ۾ تو
ڪئين گُڏيءَ کي تارايو هو
نم جي هيٺيان نوءَ کُڻي ۾
تو جو مونکي هارايو هو
هار اُنهي ۾ حُب وڏي هئي
اهڙي هڪڙي هار ڏيئي وڃ
مونکي پهريون پيار ڏيئي وڃ…!!