ڇتن کي تون ڇوڙي سجني
تن تي پيلو ويس سجائي
چانڊوڪيءَ ۾ چوڙا پائي
ڪجلن نيڻن ڪاجل پائي
مخمل جا ڪي ٽونئر لڳائي
چوٽي ڳاڙھو گُل هڻي پوءَ
خود کي خود سا ڀيٽي پياري
محبت سان من ريٽي پياري
منهنجي اک سان جانچي ڏس تون
سانوڻ گهاٽي ڪنڍر جهڙن
واسينگن کي وانچي ڏس تون
توکان سُھڻو سانوڻ ناهي
من کي توبن ڀانوڻ ناهي
تنهنجو تجلو وڄ اُتر جي
اونڌاهي ۾ لاٽ جيان آ
تنهنجي هوڏ ھٺيلي سانئڻ
اوچي اوچي ڳاٽ جيان آ
تنهنجي بنديا لال گُلابي
اُجري اُجري باک جيان آ
توکان روشن چنڊ به ناهي
تون جو مُرڪي روز منڊين ٿي
اهڙو ڪوئي منڊ به ناهي
تون جا هلڻي حُور هلين ٿي
اهڙي هرڻن ڇال ڪٿي آ؟
تون جا راڻي رقص ڪرين ٿي
اهڙي مورن چال ڪٿي آ؟
تون جو ڳائين گيت رسيلا
اهڙي ڪويل لات به ناهي
کلندي کلندي نچ پياري
توکي ڪوئي مات به ناهي
اُڏندي اُڏندي اچ پياري
اهڙي ڪاري رات به ناهي
جهڙا تنهنجا ڇيڪ ڇتن ۾
ڇمر بڊي جا ڇم ڇم ڇڻڪن
تنهنجا نيڻ به مئڪدي جيان
مومل گهائي حال وڃائي
تنهنجي ڇاتيءَ ڇيل ڇٻيلي
جنهن تي جهومي هڪڙي دهري
تنهنجون ٻانهون ريشم ڏوريون
ڪپھه وانگي ڪونئريون گوريون
جن ۾ ڇڻڪن چنچل چوڙيون
تنهنجي پايل وڏ ڦُڙي جيان
ڇمڪي ٿي ڏس ڇيلڪڙي جيان
تون جو ٽھڪ ڏئين ٿي سجني
اهڙو ٽھوڪو مور به ناهي
تنهنجو آنچل انڊلٺ جهڙو
اهڙو آڀي پور به ناهي
وسندي مينهن ۾ ويس پُسائي
تون جو ڀيڙي ڀاڪر ناکي
دل کي دل سان راس ملائي
هلڪا هلڪا ساھ کڻين ٿي
اهڙي خُوشبوءَ گُل ڪٿي آ؟
تنهنجو سانئڻ مُلھه ڪٿي آ؟
تنهنجو سانئڻ مُلھه ڪٿي آ؟