شاعري

چوئنري مٿان چنڊ

نئون ڪتاب ”چوئنري مٿان چنڊ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب امر رائيسنگهه راجپوت جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. فرزانه شاهين لکي ٿي: امر رائيسنگهه راجپوت جي شاعري تي جڏهن نظر وجهون ٿا ته هن جي شاعريء ۾ ڀرپوريت آھي ،من ۽ فڪر جو حسين ميلاپ آھي.  سندس شاعريء ۾ هڪ درد آھي، هڪ ڪوڪ آھي ،هڪ ايذاء آھي، هن جي شاعريء ۾ منظرڪشي ايئن هوندي آھي جيئن سهڻي عورت لاء زيور. سونهن فطرت جي هجي يا انسان جي امر ان کي انتهائي موهيندڙ انداز ۾ اظهاريو   آھي، جماليات جي حسناڪين سان سينگاريل سندس تخيل روح ۾ لهي وڃي ٿو .
Title Cover of book چوئنري مٿان چنڊ

چري دل سونهن تنهنجي ۾

وڃائي حال ويٺي آ
اچانڪ ڏينهن هڪڙي جو
دُلاريديد ۾ ڦاٿي
سرامڻ ٽيج ۾ ڦاٿي
جڏھن تو جوڙ جيڏين ۾
مچائي لوڏ ماريو هو
کِلي تو ٽھڪ هڪڙي سان
سڄو هُو ڳوٺ کاريو هو
ٻُڌائي گيت لاڏيلو
اُڏاڻيل ڪونجڙين جي
وڳر کي به واريو هو
انهي ڏينهن عڪس تنهنجي کي
اکين ۾ مون اُتاريو هو
ڪجل ڪاني جيان اوتي
سهاڳڻ روپ تنهنجي کي
ڏنم چُميون نگاهن سان
گُلابي ڳل تنهنجي تي
اُڳو هو چنڊُ وانگي جو
نٿو وسري گهڙي هڪڙي
اُهو ئي ٽاجوئو ڪارو
اندر ۾ گهر اڏي ويٺو
گُلابي هو گگهو تنهنجو
ٽڪن سان مون سڏي ويٺو
ڪري تجلا اشارن جا
هيو گوڏي گڏي ويٺو
اهو ٽاڻو نٿو وسري
مروڙي چپ هلي وئي هئين!
پرين ماڻو نٿو وسري!
سنجها ٽاڻو نٿو وسري!!
