دلين جا راج دُلارا تون
ڇڏي هي جُوءَ جوڌن جي
لڏي وئين ڪوڏ ڪهڙي ۾
ڪري تون لوڏ لاکيڻي
دُلاري راج ڌرتي جي
مري ٿي مرڪ هڪڙي لئه
ڏني جنهن دل ڪپي ڪوري
نگاهن ۾ تڪي توري
ڪيو جنهن پيار هو تو سان
اُها وينگس وطن ۾ اڄ
ٻڌي ٻانهون ڪري دانهون
چوي ٿي سرد ساهُن سان
سڏي ٿو ڇاڇرو توکي
هلي آ ڍاٽ جا ڍوليا
لُڇي ٿي سونهن هي تو لاءَ
وجهي فالون واريءَ تي
اُڏائي ڪانگ ٿي تولئه
پُڇائي ڪل پنڊتن کان
نهاري روز نکٽن کي
پکين جا ٻول پرکي ٿي
سمورا سوڻ ٻولائي
سڄو ڏينهن ديد تنهنجي لئه
دڙن تي پير ٻاري ٿي
الا! ائين ڪير ساري ٿي؟
وڇوڙن جي وڍي هوندي
پرين جا قول پاري ٿي
سڄڻ سان خواب ۾ ملندي
سجائي پاڻ کي پگلي
ڪري سينگار گُلڙن جا
ٻڌي گنگهرو ستارن جا
گچي ۾ هار موتين جا
وجهي مروا مجازن جا
ڀنڀن جي باغ ۾ لاڏي
سڳي سان چوٽلا ٺاهي
نمن جي ٻُور ۾ وهنجي
پرين جي پُور ۾ وهنجي
اکين ۾ آس جا ديپڪ
جلائي روز جوالا سان
لڱن تي چاندني پائي
پڳيءَ هانءَ پاٽ تي هاڻي
اُڳو ڏس چنڊ ڀي آھي
گگن جي گهاٽ تي هاڻي
وريا هن واهوندا ڪيڏا
چوي ٿي هاڻ موٽي آءُ
بدن ۾ باھ ٻارڻ لئه
چري هن چيٽ جا ڏينهڙا
ٿڌي ڪنهن ريٽ تي رمجن
اندر جي آگ ٺارڻ لئه
چپن کي چاھ مان چُمجي
اُڃايل عشق ڪُنواري کي
بدن جي باھ سان ٻکجي
مجازي موج تي آھي
بدن هي بخملي منهنجو
پُراڻي اوج تي آھي
اچي ڏس هاڻ تون مون کي
سڏي ٿو ڇاڇرو توکي
هلي آ ڍاٽ ڏي ڍوليا
اچي بس ماڻ تون مون کي