هڪ ڏهاڳڻ عورت جي اڳڪٿي.
سا ته يُگن کان يوڳي آھي
چُونئري ڦرندي ڏنءَ ڏٺو جنهن
ان تي ڪهل ڪونه ڪيو ڪنهن
سينڌ سنواريل سندرو لاهي
ٽول سمورا ٽوڙي ڦوڙي
ويس اڇي ۾ جيون گهاري
قسمت ماريءَ ڏينهن ڪٽي ٿي
هُوءَ جا جوڳڻ جوڳ سڄي ۾
کارڪ کائي پيٽ ڀري ٿي
اُن جو جوڳ نه وئرٿ ويندو
هُوءَ جا پوڄي فطرت ويٺي
تنهن لاءِ سوچي قدرت ويٺي
هُن سان هيڏو قهر ڪيو ڇو؟
هُن جو جيون زهر ڪيو ڇو؟
هُن جا خدا هن جا داتا
نکٽ تارا نيل گگن جا
جنهن ۾ جهانڪي جوتش جانچي
سڀ ڪجھه ڀانپي سڀ ڪجھه ڀانپي
ڀيد وڻن جا پرکي ٿي هوءَ
ھن جو جوتش هيئن چوي ٿو
هيل گگن ۾ گونج نه ٿيندي
هيل ڀٽن تي بوند نه پوندي
جاڙا ڏڪر جاڙون ڪندا
مال ڀٽارا راڙون ڪندا
هيل رُتن ۾ رنگ نه رهندا
گهنڊويون ڳانا چنگ نه رهندا
کنهنڀي جهڙيون خُوب گهٽائون
هيل نه ٿينديون اڀ جو گهونگهٽ
ھيل برن کان برکا رُسندي
وانگيئڙن کان ورکا رُسندي
ديوالي تي ديپ نه ٻرندا
هيل نه هولي رنگ رچندا
عيد نه ڪائي ديد پسيندي
هرڪو جُنبش جيءَ لئه ڪرندو
پاڻ پڳاري پيٽ ئي ڀرندو
ڪنڪو ورنيون ڪونج ڪُنواريون
ورتولن تي وار سنواري
راسُوڙن تي رقص نه ڪنديون
ساجن ڪارڻ پاڻ پڌاري
جل تي ڏيئا عڪس نه ڪنديون
اڀ ۾ تتر کرڙي هوندي
اٻون موگون آڙا ٿيندا
ڪتي ۾ ڀي ڪاڙها ٿيندا
چندرما تي جل ڀي چڙھندو
آکا ٻيج به چمڪي پوندو
پوءِ ڀي بارش اُڀ ۾ هوندي
کنوڻن کجڪا کيل کنياتا
انڊلٺ امبر ميگھه نياپا
هيل نه ڪوئي آٿت ٿيندا
مُنهنجي ٿر جا مارو پيارا
پنهنجا جهوپا جُھگيون جهوري
بئراجن ڏي ڀٽڪي ويندا
خالي امبر جانچي جانچي
نيڻ نماڻا ٿڪجي پوندا
نيڻ نماڻا ٿڪجي پوندا