ڏسين ٿي ڏور کان ويهي
کلين ٿي ٽهڪڙا ڏئي
اسان جي راڳ جهيڻي تي
چري هن سُور ٻيڻي تي
ڇڏي تو ڇاپ اهڙي آ
حياتي ٽوھ جهڙي آ
پرين تنهنجي پُڄاڻا پوءِ
اکين ۾ جاڳ ٿي ڦٿڪي
ننڊ جو ڪو پتو ناهي
تڪي تارا ٿڪا آھيون
نڪي ٿا چنڊ کي چاهيون
نڪي ٿا سج کي ڀانيون
نڪي ٿا سونهن کي پوڄين
نڪي ٿا راڳ ڪو ڳايون
صفا بي سُڌ پيا آھيون
نڪي ٿا پاڻ کي ٺاهيون
مٺا اُجڙي ويا آھيون
وڃون ڪنهن مئڪدي ۾ سو
پيئڻ جو پور ڀي ناهي
چُمون ڪنهن چنڊ جا چپڙا
لبن سان لنئون ڀي ناهي
سمهون ڪنهن سونهن سان سانئڻ
بدن ۾ باھ ڀي ناهي
حياتي هاڻ ڇا آھي
لڳي ٿو ائين پرين پيارا
رڳو بيوس بدن پيو آ
ڪلهن تي ڄڻ ڪفن پيو آ
اڃا ڀي تون کلين ٿي ڙي
اسان جي هن حياتي تي
کلڻ هاڻي اجايو آ
پري کان ئي ڏسي وڃ تون
ملڻ هاڻي اجايو آ