”مٺي“
مٺي ۾ موتيا مرڪن
خُماريل نيڻ حياتين جا
چنبيليون چوٽلا مهڪن
وديسيءَ سوم رس جهڙيون
جوانيون جوش ۾ ٻھڪن
ستارن سان ڀرين چولا
ٽڪن جا تجلا اُڏرن
گگن تي رات ڪاري جو
چندرما چاندني اوتي
مٺي جي سينڌ ۾ ڇڙڪي
سندوري رنگ جوڀن جا
ڀرن ٿا مانگ روهيڙا
مٺي آ لاڏلي وينگس
مٺي جي ٻانهن ۾ چُوڙا
وجهن ٿا پاڻ پينجولا
مٺي جي نڪ ۾ ڦُلڙي
وجهي ٿو ڦوڳ ونگڙ جو
مٺي جي ڪن ۾ جهومڪ
وجهن ٿا نم نمورين سان
مٺي جي ٻانهن ۾ ٻاجو
ٻڌن ٿا جهنگ جوڳيئڙا
مٺي جي اک ۾ سرمو
وجهي ٿي سانجھه سانولڙي
مٺي جي پير ۾ جانجهر
ٻڌي ٿو وڻ ڪونڀٽ جو
مٺي جي ڪونج ڳچڙي ۾
سونارو سون جي دهري
وجهي ٿو لاڏ مان لاڏو
چوي ٿو ماٺ ۾ ڇاهي
مٺي ۾ زندگي آھي
مٺي جي سونهن کي سجدو
اسان جي بندگي آھي
مٺي جون مور بازارون
گهمڻ ٿي دل گهڻيون چاهي
مٺي جون موڪريون گهٽيون
سُڳند جون شيشيون ڀريل
وڻن ٿا ويڪرا رستا
هلن ٿيون حرس مان ناريون
مٺي جون هوٽلون ساريون
سوادي طعام جون ساکي
جليبيون روز ٿيون جرڪن
گڊي تي مور ٿو ٻولي
مندر ۾ مورتي مُرڪي
هٿن تي ديپڙا ٻاري
اُتاري آرتي ڪنهن جي
پڪاري روز پوڄارڻ
مٺي ۾ راڳ موهن جو
وڄائي روز پوڄارڻ
مٺي ۾ سُر صادق جو
ٻُري ٿو ٻاٻيهي وانگي
گڊي جي ڀٽ تان ڏسجي
ڏھر ۾ ڏيک حياتي جو
گهڙي سان نار ٿي ڇُلڪي
ڪڏي ٿو ڪڇ ۾ ٻالڪ
مٺي جا جهوپڙا جهرمر
لڳن ٿا ڪهڪشان مِلڪي
گڊي تان شهر دلبر کي
ڏسي ٿي ڇوڪري ڇرڪي
مٺي جو شھر ٿو مُرڪي