شاعري

چوئنري مٿان چنڊ

نئون ڪتاب ”چوئنري مٿان چنڊ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب امر رائيسنگهه راجپوت جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. فرزانه شاهين لکي ٿي: امر رائيسنگهه راجپوت جي شاعري تي جڏهن نظر وجهون ٿا ته هن جي شاعريء ۾ ڀرپوريت آھي ،من ۽ فڪر جو حسين ميلاپ آھي.  سندس شاعريء ۾ هڪ درد آھي، هڪ ڪوڪ آھي ،هڪ ايذاء آھي، هن جي شاعريء ۾ منظرڪشي ايئن هوندي آھي جيئن سهڻي عورت لاء زيور. سونهن فطرت جي هجي يا انسان جي امر ان کي انتهائي موهيندڙ انداز ۾ اظهاريو   آھي، جماليات جي حسناڪين سان سينگاريل سندس تخيل روح ۾ لهي وڃي ٿو .
Title Cover of book چوئنري مٿان چنڊ

صادق فقير کي ڀيٽا

سنڌ جا صادق سون سريکا
تو جا ڳاتا گيت صدين جا
تن کي ساري سنڌ روئي ٿي
ويڳاڻي هر جند روئي
جنهن لئه توهي ٻُول ٻُرايا
چيٽي چنڊ جا چمڪا ڳاتا
چوڙيلين جا کجڪا ڳاتا
وڌوائن جا سُڏڪا ڳاتا
مظلومن جي احساسن ۽
اکين جا تو الڪا ڳاتا
محبوبن جا ماڻا ڳاتا
سنڌڙي جا تو راڻا ڳاتا
”مٽي ماٿي لايان“ جهڙا
”دلڪش منظر “ سارا ڳاتا
ڏيک ڏڪارن پارا ڳاتا
قومي گيت صدائون سنڌ جون
جن کي ڳائي امرتا پائي
پنهنجو جيون وئين سجائي
ٻاٻيهن کان ٻول چُرائي
تو جو راڳ ملهاري ڳاتو
ان جي صدقي تو تان گهوري
اندر ڪيڏا ميگھه منڏايا
تنهنجو اهڙو سڏ نرالو
اڏندڙ ڪونج گگن ۾ گهائي
پاڻيارين جا پير ڄمائي
وڄندڙ ڇمڪا ڇير ڇُپائي
راڳي تنهنجو راڳ رسيلو
جهڙو بندرابن ۾ ڦوڪي
ڪان ڪنور ڪا مُرلي ويٺو
گوپين کي ريجهائڻ لئه
۽ پريم کي پرچائڻ لئه
مُرلي منوهر موهن لالا
تنهنجي بندرا توبن پيارا!
هاڻي هيڪل وياڪل آهي
گوهر گوپيون ڇيل ڇٻيليون
سُڏڪي ساري ڪان ڪُنور تو!
لُڇندي پڇُندي ائين چون ٿيون
ڪوئل جهڙو ڪنٺ ويراڳي
صدين کانپوءِ ايندو آهي
صادق جهڙو سون سريکو
راڳي وڙلي هوندو آھي
جنهن لئه جنتا جاڳي ساري
هنجون هاري ديپڪ ٻاري
شرڌائن جا ڦول چڙاهي
لڙڪن ڀيٽا روز ڏي ٿي
لڙڪن ڀيٽا روز ڏي ٿي
