شاعري

چوئنري مٿان چنڊ

نئون ڪتاب ”چوئنري مٿان چنڊ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب امر رائيسنگهه راجپوت جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. فرزانه شاهين لکي ٿي: امر رائيسنگهه راجپوت جي شاعري تي جڏهن نظر وجهون ٿا ته هن جي شاعريء ۾ ڀرپوريت آھي ،من ۽ فڪر جو حسين ميلاپ آھي.  سندس شاعريء ۾ هڪ درد آھي، هڪ ڪوڪ آھي ،هڪ ايذاء آھي، هن جي شاعريء ۾ منظرڪشي ايئن هوندي آھي جيئن سهڻي عورت لاء زيور. سونهن فطرت جي هجي يا انسان جي امر ان کي انتهائي موهيندڙ انداز ۾ اظهاريو   آھي، جماليات جي حسناڪين سان سينگاريل سندس تخيل روح ۾ لهي وڃي ٿو .
Title Cover of book چوئنري مٿان چنڊ

وسڪارو

اڄ اُتر ۾
آڙنگ آھي
آڀو روپ
سروپ ٿيو آ
ڪالي ڪانٿل
پلٽي جل ٿل
ڌڙ ڌڙ ڌڙڪي
جيو پيا بن
وڻ تي تاڙو
مڌرو ٻولي
مور مٺو ٿو
ٽھوڪي ٽولي
ميگها کي ڪي
سڏ ڪري ٿو
گاج گگن ۾
گج ڪري ٿو
گاجي هيڪي
گهور وري ٿو
ٿڌڙو ٿڌڙو
وانئور سان گڏ
واءُ وطن ۾
مينهن جو آيو
ساءُ وطن ۾
ٽم ٽم برسي
بوند چمن ۾
ٻال نويلي
نار اڪيلي
پلر پُسندي
هئين چوي ٿي
آتر ويلا
انگ تپن ٿا
آٿر پاٿر
پلر پُسن ٿا
نيوَ ٽمن ٿا
توکي ساري
نيڻ ڀڄن ٿا
ڪون وڻن ٿا
روپ ميهوڳي
هي جا مون تي
بوند ڪري ٿي
ٽانڊي وانگي
تن ڏنڀي ٿي
ڪٿڪ گهڙي آ
ڪانڌ به ناهي
ڪير دلاسو
دل کي ڏيندو
ڀيڄ ڀنيءَ جو
ويڄ گهري ٿي
ڀونءَ بدن جي
ريڄ گهري ٿي
تن جي واڙي
تيج گهري ٿي
ڀونئر ناهين
گُل کِلي ڪئين؟
تو بن جوڀن
ڦُل ڦُلي ڪئين؟
ڪنچن ورني
ڪايا منهنجي
ڪنهن لئه پلٽي
مايا منهنجي
سورج ساکيا
ڍولا هاڻي
ڍٽ وري آ
پُسيا سارا
پَٽ وري آ
ڍوليڙا ڪي
ڍاڙي تولئه
جاجم وانگي
وار وڇائي
واٽن تي مان
راھ تڪان ٿي
راڻل منهنجا
ڍاٽاڻي ۾
ڊيل اڪيلي
چونئري ۾ هان
هيل اڪيلي
کنوڻ کنوي ٿي
خُوب ڊڄان ٿي
ايس اُرھ سان
روز ڀڃان ٿي
هاڻ ته موٽي
آ ڀرٿار
ٿر ۾ ڏاڍي
ٿي ٿڌ ڪار…!!
