”چُمي“
چُمي ڪنهن ڪوي جو نرالو نظم
چُمي مان محبت وٺي ٿي جنم
چُمي کي چمڻ لئه اکيون ڀي سڪن
چُمي عيد ڏھاڙي جي ڀاڪر وڏي
چُمي ديپ ديوالي جيان آ ڀلي
چُمي ڳالھه دل جي سدائين سلي
چُمي ٻار ننڍڙي جي ٻوڙيو ڇڏي
چُمي ماءُ جيجل جي ممتا گهڻي
جا محبت جي سمندر ۾ لوڙھيو ڇڏي
چُمي ڀيڻ ٻاگهل جو ڀرم رکي
چُمي رُخ رڳن جا موڙيو ڇڏي
چُمي راس ليلا ۾ راڌا بڻي
چُمي باغ واٽيڪا ۾ سيتا بڻي
چُمي شهر ڀنڀور ۾ سسئي بڻي
وڇوڙن کي ويڙهي وصل ڏي هلي
چُمي راز محبت جو ازل کان لڳي
چمي دروپدي جي پنجن کي مليِ
چُمي عشق يوسف ۾ ذُليخان بڻي
چُمي رنگ جيون ۾ ڀري ٿي ڀري
ملي ٻن دلين کي ملايو ڇڏي
خوابن ۾ ايندي ئي کلايو ڇڏي
چُمي مارئي جي ڀٽن لئه لُڇي
چُمي آس سارا جي اڌوري رهي
سا صدين کي روئاڙي رلايو ڇڏي
چُمي سارنگا جي هٿن جو دُوهُو
چُمي سڪ مومل جي چکيا چڙھي
چُمي دانهن سورٺ جي ٻيجل ٻُڌي
چُمي لُڙڪ ليلا جو مجني ڏٺو
چُمي هير رانجهي جي ڌڙڪن وڳي
چُمي هاشمي جي فطرت بڻي
چُمي کي چوان ڪئين فحاشي کڻي؟
چُمي ۾ سڄو جڳ جڙيو وتي
چُمي بس چقمق جيان ٿي ڇڪي
چُمي ڪون دين ڌرم ٿي پُڇي
رڳو سڪ سيني ۾ سمايل هجي
جڏھن تيز اس ۾ تپي ٿي زمين
تڏهن بارشن جا ڇمر ٿا ڇڻن
اها آ گگن جي پَٽن کي چُمي
جا واري جي پياسي بدن کي ڇُهي
سا روح رڻ تي ڄڻ بادل وسي
جا تتي ريٽ تڙ تان پاڻي ڀري
سا پويتر پڳن جي دڳن کي چُمي
جو ڪُڏي ڪنڌ ڀومي لئه وڙھندي ڪِري
سا شهيدن جي اٿئي وطن کي چُمي
جا ڪيلاش جي پهاڙن کا ڇُلڪندي اچي
سا سنڌُو جي ساگر کي سڪ مان چُمي
ڏسي ميت مٺڙو حجابي سکيءَ
ٿي شرم ۾ اکڙيون ٻوٽيو ڇڏين
سا به اکين جي اکين کي چمي ٿي لڳي
جا بدن ۾ ھوندي به لڪندي وتي
جا چپن تي اچڻ لئه ٿي ڦٿڪيو پوي
جا ريتن ۽ رسمن جو ٻارڻ بڻي
۽ رڦندي رڳن ۾ ڇُپيو ٿي وڃي
سا گُلن کان گهڻيري وڻي ٿي وڻي
جا چپن مان ڦُٽي ٿي جهرڻي جيان
جا اکين مان اُڀري ۽ اکين ۾ لهي
سا به ساهُن ۾ پيوند ٿيو ٿي وڃي
تون لڪي لوڪ کان بند دريون ٿي ڪرين
طاق ملندي چون ٿا ڏسي ڇڏ ڏسي
اسان جي ملڻ کي چمي ٿا چون
گُلن جي لڏُڻ ۾ چُميو ٿيون لڇن
لڳي ڳالھه دل سان ٿي توکي گهڻي
وڄائي تون تاڙي ٿي کل ۾ ٻُڏين
اها ڀي هٿن کي هٿن جي چُمي
رڳوبس اندر جي اکين سان ڏسين
تنهنجي بدن تي پاتل وڳو ڀي چُمي
تنهنجي ڪنن ۾ جهومڪ لڳن ٿا چمي
تنهنجي اکين ۾ وڌل هي ڪجل ڀي چمي
تنهنجي وارن جي چوٽي ۾ لڏي ٿي سڳي
سا به ڪري چيلھه چُمڻ لئه انوکي ٺڳي
تنهنجي هانوَ تي هُري ٿي دُهري وڏي
سا به سڄو ڏينهن لُڏندي ڳچيءَ کي چُمي
تون وارن کي کولي هوا تي ڇڏين
سا به لڳي ٿي چڳهن کي چڳن سان چُمي
تون محبوب جي گورن ڳلن کي چري
ڇو ڇُھڻ ساڻ ايڏي ٿي ڇرڪيو پوين
تون اياڻي صفا اڃا ٿي لڳين
تون چُمي جا قصا ڪون سمجهي سگهين
هو چيو ڇا خدا ڪون سمجهي سگهين
تون چنڊُ کي پري گگن کان رکين
تون نديءَ کي روڪي سمنڊ کي چوين
ٿڌو ٿي ٿڌو ٿي اي اُڃارا ڪوي!
مان چوان ڪئين سونهن تو سانوڻ سندي
تنهنجي وسڻ ۽ پسڻ ۾ زندگي اٿئي
نه روڪ جوڀن سندي جلترنگي
تون هٿن سان چپن سان بدن سان ڀلي
چُمي ٿي چُمي ڏي چُمي وڃ پرين……!!