دير
ديد نازڪ صفا
ديد نرمل به آ
ديد بارش جيان
جسم ٺاري به ٿي
ديد ڪاوڙ منجهان
روح ٻاري به ٿي
ديد نيزي جيان
چوٽ گهري به آ
ديد پنڇي جيان
گيت ڳايو سگهي
ساھ سُرمو ڪري
ديد پايو سگهي
ديد ڏيئي جيان
جڳ روشن ڪري
ديد ليئي جيان
چنڊ مُکڙو لڳي
ديد سانوڻ جيان
ڪنهن تي برسي به ٿي
ديد قياسي وڏي
ڪنهن تي ترسي به ٿي
ديد دوکو به آ
روھ رولي ڇڏي
پند اوکو به آ
روزگهايو ڇڏي
ديد دلبر سندي
روز ٺاهيو ڇڏي
ديد ويري به آ
ڍينگ ڊاهيو ڇڏي
ديد ميري به آ
لٽا لاهيو ڇڏي
جسم ڪُنوارا تڪي
ديد ماريو ڇڏي
گُهور اهڙي ڪري
ديد کاريو ڇڏي
ديد ناتا ڳنڍي
ديد پنهنجا ڪري
ميٺ محبت گهُري
ديد دليون کٽي
ديد جيون ڦٽي
ديد هاريو ڇڏي
ديد بازي وڏي
ڪير کيڏي ڀلا؟
ديد ٻولي اٿئي
گهاوَ گهرا ڇڏي
ديد گولي اٿئي
باھ ٻاري ڇڏي
ديد هولي اٿئي
ڪير سمجهي ڀلا؟
ديد پرولي اٿئي
قيد جيون ڪري
ديد کولي اٿئي
پاڪ پلڪن مٿي
پيار پنهنجو کڻي
ديد ڏولي اٿئي
ديد ساگر جيان
خُوب گهري اٿئي
ديد درياءَ سندي
شوخ ڇولي اٿئي
ديد ٻوڙي به ٿي
ديد لوڙھي به ٿي…!!