هلندي هانسل سوڍيءَ کي اڄ
ڪيسوٻاءِ کي ڪير ٻُدائي؟
هُن جو ٿر ٿڪو پيو آهي،
رُوپي جو آ راڄ رُلي ويو،
ڪاسٻو ڀي ڪومايل آ،
انچليشورجي شام اڀوڳي،
ڪونڀٽ ڪنڊي لام اڀوڳي،
سارنگا جو رُوح لڇي ٿو.
ڪجلاسر ڀي ڪورو آهي،
ڀوڏيسر جي ڀونءَ تساري،
هيل ٿيو ٿر ڇورو آھي،
چيلي جا سڀ چارا سُڏڪن،
چوڏس چنڊ ستارا سُڏڪن،
راڻا سر ۾ ريٽ اُڏي ٿو،
هيل ڪنٺي ۾ ھورو ناهي،
مور ڪلنگي رنگ برنگي،
ڇيل ڪڙي ۾ ڇيل ڇٻيلي،
راسوڙن جي ريت پياري،
ننگر تنهنجي نرت نياري،
هاڻي ڪا وڌوا لڳي ٿي،
سامروٽي جي سيم سموري،
سوڪهڙي ۾ ساڻي ٿي آ،
موراڙي تي مير پيو آ،
ٿر تي ڪڙڪي قهر پيو آ،
گهانگهيٽي ۽ گولاڙو ڀي،
زرد رُتن ۾ زهر ٿيو آ،
هيڻن هينئڙي هول پيئڙا،
تڙ ڪولن جو تيج گهٽي ويو،
گوڇارن ۾ گاھ کٽي ويو،
مارن مُٺ ۾ ساھ اچي ويو،
ڪنڊي ڪنهن ۾ پن به ناهي
گندي ڪنهن ۾ ان به ناهي
ونگو وٽ ۽ ڍٽ اڀاڳو،
پارڪر جو پٽ اڀاڳو،
مُھراڻو ڀي مينهن پکيڻو،
ڏيھه ڏکارو ڏٽ پکيڻو،
آونگ آونگ ان گهري ٿو،
اِتري آءُ اوميگھه ملهاري،
توبن ولکي ٿر جي ناريءَ.
نِجهرو نِجهرو نير سڪاڻو،
ميگها توکان مينهن گُهري ٿو،
ساوڻ ۾ سَوَ سانگ ڪري اچ،
هيل ڇمر ڪو ڇاڻي وڃ تون،
مارن مُرڪون ماڻي وڃ تون..!!