ٻُڌائي سگهو ته ٻُڌايو اسان کي
جو مهڪي بدن ۾ جو ٽهڪي رڳن ۾
جو سُڏڪي اکين ۾جو مُرڪي ننڊن ۾
جو تڙپي ڏُکن ۾ جو گرجي گگن ۾
اهو ديس دلبر ڏيون ڪيئن ٽڪن ۾
اوهين هٿ وجهو ٿا دنگن ۽ ننگن ۾
اسين ٿا پُڪاريون گونگي گگن ۾
ٻُدايو اسان کي اڙي رهزنو !!
هي وطن آ سڃاڻپ ازل کان اسانجي
صدين جا ناتا ڇنون ڪيئن پلن ۾
اسان لئه ته دبئي وطن جي مٽي آ
کسي ديس ، اهڙي ڌن کان ڪٽي آ
اسان لئه غريبي سڀن کان سُٺي آ
اسين رٻ آراڙي تي جئيڻ خوب ڄاڻون
ڪڙو نير قاتل پيئڻ خوب ڄاڻون
ڇني ۽ ڇپني جون ڪٿائون رکون ٿا
اسين ديس پنهنجي سان وفائون رکون ٿا
اڃا قحط ڏُڪارن کان ڊنا ڪون آھيون
اڃا ٿڪ ٿوھر تي ڀڃڻ ڀي ٿا ڄاڻون
اڃان پير اُگهاڙي اُسن ۾ لُڇون ٿا
اڃان وڻ اوهان جا وڄائي سگهون ٿا
اسين ديس پنهنجو بچائي سگهون ٿا
اسين هون مورن ۽ ڍورن جا عاشق
اسين هون وڻن ۽ ڌڻن جا وارث
اسين اڪ ڦلين کي نٿن سان ٿا ڀيٽيون
اسين گُل روهيڙي گلي هار پايون
اسين کير اُٺين جو خُوشي سان ٿا ڏوڪيون
اسين نم گهوٽي ٻَرن ۾ پئيون ٿا
اسين پنهنجي ڪکائن گهرن ۾ جئيون ٿا
اسين ڪئين ڀُلايون ڀٽن کي ڀلا ڙي
اسان کي لڏائي اوهين جو ڪڍو ٿا
اهو سون ڪارو اسان جي ڪنن کي
ڇني نيٺ ڇنندو اباڻي وطن کي
وڏو نانگ وحشي ڪکيندو سڀن کي
اُنهي کي نٿڻ لئه پيا آواز اُٿاريون
اوهان کان بچڻ لئه خُدا کي پُڪاريون