ڌرتيءَ ڌڪاڻي“
مومل
جيڪا روز
باک ڦُٽي جو
”مٽيءَ ماٿي لايان“ جي سرگم تي
مٽيءَ جو تلڪ نرڙ تي لڳائيندي هئي
سنجها ويلي صدقي سان
ڀٽائي جي رسالي کي
گيتا جي پويتر شلوڪن وانگي
ترنم ۾ جهونگاريندي هُئي
هُوءَ ڌرتيءَ جي ڌيءَ هئي
هُوءَ جيڪا هر روز
مندر وڃڻ وقت
مسجد واري گهٽي مان گُذرندي
مسجد کي سيس نوائي سجدو ڪندي هئي
هن لئه رام ۽ رحيم
هڪ ئي هستي هئا
هُوءَ هر هوليءَ ۽ ڏياري تي
پنهنجي سهيلي شازيه کي
وڏي سڪ مان سوکڙيون ڏيندي هئي
۽ هر عيد تي ان سان گڏ کلندي
۽ کيڏيندي ھُئي
هُوءَ هر رکشا بندن تي
پنهنجي ڌرم جي ڀاءُ
بلاول کي وڏي لاڏ مان
راکي ٻڌندي هئي
اُها مومل ڪجھ ڏينهن اڳ ۾
صوفين واري سنڌ کي
ميارن جا مڻ ڏيئي
هميشه لاءَ هُن پار هلي ويئي…!
جتي سنڌ جو عاشق
موهن ڪلپنا سُتل آھي
ٻُڌو آ ھُوءَ روز
صبح شام
موهن جي مزار تي
مٿو ٽيڪي سُڏڪندي چوي ٿي:
”منهنجا موهن سائين!
مون لئه شاھ،سچل۽ سامي برابر هُئا
آئون ته آد جگاد کان
فقط سنڌياڻي هئس
پوءَ ڇو ڌرتيءَ ڌڪاڻي ٿيس“……؟؟