چنڊُ
گيڙو ويس گگن ۾ پائي
ڌرتيءَ کي ٿو دل سان چاهي
ڌرتيءَ هن جي سرتيءَ آھي
جنهن سان گڏ ٿو ڦيرا کائي
چنڊ گگن جي بنديا آھي
چنڊ گھڻن جو چين ڦٽائي
چنڊ ستارن ساڻ گهمي ٿو
چنڊُ وڻن تي چاندي هاري
چنڊُ جبلتي ڏيئوٻاري
چنڊُ نديءَ جا چپ چمي ٿو
چنڊُ سمنڊ سان گڏ سُمهي ٿو
چنڊ پرين جو پرتَوَ آهي
روزِ ازل کان ريت هلي ٿي
چنڊُ ڪڪر جو جهيڙو آھي
اونڌاهي سان جنگ ڪري ٿو
چنڊُ يُگن کان يوڌو آھي
چنڊُ ڏسي ڇو ڇرڪين ڇوريءَ
چنڊُ نه ڪنهن سان چُغلي هڻندو
چنڊُ به ڪنهن جو ڍولو آھي
چنڊُ صدين کان ڀولو آھي
چنڊُ ففا جو چولو آھي