آشا
هڪڙي تون آنءَ جنهن تي هرڪو
خواب ڏسي ٿو راھ تڪي ٿو
روز جيئي ٿو روز مري ٿو
ڪيڏي ڪومل پياري آشا
جرڪائي ٿي جيون سارو
وڌوا لئه ڀي هڪڙي آشا
هُن جو پُٽ وڏو ٿي پوءَ
هُن جا درد سمورا ڌوئي
نيٺ سُکن جا سج اُڀاري
ويندو ٻيڙا پار اُڪاري
اُڃئي لئه ڀي هڪڙي آشا
هيڏي بنجر دنيا ۾ ڪٿ
ڪا ته ترائي جل ٿل هوندي
بکيو ڪهڙي ڄاڻي ڀاشا
هُن لئه ڀي آنءَ تو ئي آشا
نيٺ ڪٿي ڪو لولو ملندو
خيمي ۾ جنهن رات گُذاري
اُن جي من ۾ ڀٽڪي آشا
انگ اگهاڙيءَ اولو ملندو
وڻجاريءَ جي من ۾ آشا
وڇڙيل ڪانڌ نيٺ ته ورندو
ڪونجي چوڻ چُڳي ٿي بن ۾
ويندس موٽي ماڳ وطن ڏي
آشا اُلجھي هُن جي من ۾
ڏيھه ڏڪاريل ڏوٿين جي ۾
ھيل ڀٽن تي برکا وسندي
ٿرين لئه ڀي ڪيڏي آشا
ڏور پرين کان ڏُکيارڻ جا
قيد حياتي ڪاٽي ويٺي
هُن جي اندر ۾ ڀي آشا
نيٺ ڏکن جا ڏينهن سمورا
گهاري ويندي گهايل جندڙي
ٿيندو ميل پرين جو پڪ سان
ائين هوءَ سوچي قيد بندن ۾
کلندي ڪُڏندي خوب چوي ٿي
آشا ناهين جي جيون ۾
پوءِ هي جيون زهر لڳي ٿو
ڪرب قضا جو قهر لڳي ٿو