منھنجا پٽ! ھاڻ ھنن ٻيٽن جو والي وارث آئون آھيان
ايئرپورٽ تي سندس سامان مان پستول نڪري آيو جيڪو ھو ھڪ گڏيءَ ۾ لڪائي آڻي رھيو ھو. کيس ان ڏوھھ ۾ جيل جي سزا ملي. ان بعد ھو ڪولمبو وڃي رھيو ۽ ھينئر جيڪي 75 کن تامل ڌاڙيل پاڻ سان آندا ھئائين انھن لطفيءَ جي ڪولمبو واري پولٽري فارم تي ٽريننگ وتي ھئي. ھڪ وڏي “Progress Light” نالي مال بردار جھاز ۾ ڪولمبو کان چڙھي، مالي ٻيٽ جي ويجھو آڌي رات جو لنگر اچي ڪيرايو. فجر مھل جڏھن جامع مسجد جو ٻانگو مناري جا 167ڏاڪا چڙھي ٻانگ ڏيڻ وارو ھو تھ ھي ننڍين ٻيڙين ذريعي ٻيٽ تي ڪاھي پيا ۽ جيڪو سامھون آين ٿي ان کي ماريائون ٿي. مسجد جو امام بھ شھيد ٿي ويو. صدر صاحب ڪنھن ڳجھي ھنڌ تي لڪي ويو ان کي ڳولي نھ سگھيا. فرسٽريشن ۾ ھنن پنجاھھ ماڻھن کي اغوا ڪيو جن ۾ وزير مواصلات احمد مجتبيٰ بھ ھو. انھيءَ دوران انڊيا طرفان ڏيڍ ھزار کن فوجي ھولولي Hulule ھوائي اڏي تي انڊين ايئر فورس جي جھاز ۾ پھچي ويا. 18ڪلاڪ وٺ وٺان ھلي پر ھن ٻيٽ جا ماڻھو ڄڻ تھ خواب مان جاڳي پيا تھ ھي ٻيٽ جيڪو صدين کان سڪون جو علائقو سمجھيو ويو ٿي ان تي ڪنھن بھ وقت ڪجھھ بھ ٿي سگھي ٿو. غريب ملڪ جنھن لاءِ پوليس رکڻ بھ وڏي خرچ جي ڳالھھ آھي ان کي مجبور ٿي بحري فوج (Navy) رکڻي پيئي جيئن اھڙي امرجنسي ٿي پوي تھ منھن ڏئي سگھجي.
ٻھ ڳالھيون ھن وقت بھ ياد اچي رھيون آھن: جھلجڻ بعد لطفيءَ کان جڏھن ڀڇيو ويو تھ ڇا تو سمجھيو ٿي تھ ستر اسي ماڻھن ۽ ڪجھھ بندوقن جي مدد سان تون ملڪ جو تختو اٿلائي صدر ٿي سگھئين ٿي؟ جواب ۾ وراڻيائين (Why not) (ڇونھ)
18ڪلاڪن جي ڀڄ ڀڄان ۽ حملي ۾ جنھن ۾ شروع ۾ تھ سندن ئي سوڀ نظر اچي رھي ھئي لطفي پنھنجي پھرين زال جي گھر پڻ ويو ۽ پنھنجي پٽ کي چيو: " فڪر نھ ڪر منھنجا پٽ! اڄ کانپوءِ توکي جنھن ملڪ ۾ پڙھڻ جي اسڪالرشپ کپي اھا توکي ملي سگھي ٿي. ھاڻ ھنن ٻيٽن جو والي وارث آئون آھيان." ۽ واقعي والي وارث لطفي ٿي وڃي ھا پر قدرت چونڊيل صدر عبدالقيوم کي بچائي ورتو.