ابن بطوطھ مالديپ بعد بنگال، برما، سيام ۽ سماترا روانو ٿيو
سري لنڪا بعد ابن بطوطھ سلھٽ (اڄ ڪلھھ بنگلاديش جو شھر) کان وڃي نڪتو. اتي ھن جي ملاقات طبريز جي شيخ جلال دين سان ٿي. بنگال بعد ابن بطوطھ برما جي ڪناري واري شھرن ۾ گھمندو رھيو. اتان پوءِ ھو يا سمنڊ ذريعي يا سيام (ٿائلنڊ) ۽ ملايا جي خشڪي واري رستي کان ٿيندو سماترا ٻيٽ کان وڃي نڪتو جيڪو اڄ ڪلھھ انڊونيشيا جو وڏي ۾ وڏو ٻيٽ آھي. سماترا جي سلطان ابن بطوطھ کي نئون جھاز ڏنو. (انھن ڏينھن جا جھاز ڪي اڄ جھڙا لوھي، انجڻين وارا ۽ وڏا نھ ھئا. ڪاٺ جا سڙھھ تي ھلندڙ جھاز ھئا. جن جي بناوٽ بھ آسان ھئي منجھن ھڪ يا ٻھ ڪمرا ھوندا ھئا. ڪاڪوس آخري ڇيڙي تي، اڌ جھاز مٿان تھ اڌ سمنڊ مٿان. ھوندو ھو. ٻيلا ۽ ڪاٺ جام ھو. مزور ۽ ڪاريگر واندا ھئا. سو گھڻو خرچ نھ ايندو ھو.
ابن بطوطھ جھاز کڻي اتي جي ماڻھن سان نڪتو. ھندستان اولھھ واري ڪناري وٽ ڪجھھ غير مسلمان قذاقن ھن جي جھاز تي حملو ڪيو ۽ ھن جو ھڙ سامان کڻي ويا. ڀر ۾ ڪاليڪٽ جو بندرگاھھ ھو اتي اچي پناھھ ورتائين. اتي رھائش دوران مالديپ ٻيٽن کان ايندڙ ماڻھن کان کيس خبر پيئي تھ مالديپ ٻيٽ تي جنھن عورت سان شادي ڪئي ھئائين ان کي سندس وڃڻ بعد پٽ ڄائو. ابن بطوطھ پنھنجي پٽ کي حاصل ڪرڻ لاءِ مالديپ ٻيٽ ڏي روانو ٿيو. ھن جي سٺي آڌرڀاءُ ڪئي وئي پر سندس زال جنھن جو تعلق شاھي گھراڻي سان ھو ان شھر جي قاضيءَ وٽ فرياد داخل ڪيو. قاضي ۽ ملڪ جي وزير اھو فيصلو ڏنو تھ بھرحال پٽ ابن بطوطھ جو آھي ۽ ھو ھن کي پنھنجو پٽ کڻڻ کان نھ جھليندا. ۽ پوءِ جڏھن ننڍڙي ٻار کن ابن بطوطھ وٽ آندو ويو تھ ھن اھو ئي بھتر سمجھيو تھ ٻار ماءُ وٽ ئي رھي تھ سٺو.