سال ۾ ھڪ ڊالر پگھار واري نوڪري
ان بعد چين ۽ برطانيھ حڪومتن جي نمائندن مونکي چيو تھ آئون پنھنجو اثر رسوخ ھلائي ولايت ۾ رھندڙ چينين کي آمادھ ڪريان تھ ھو ھن جنگ (جپان ۽ انگلنڊ جي وچ واري-ٻي عالمي لڙائيءَ) ۾ انگريزن جي مدد ڪن. مون کين صلاح ڏني تھ ان لاءِ سٺا نتيجا حاصل ڪرڻ لاءِ بھتر اھو ٿيندو تھ يونيورسٽيءَ جي شاگردن کي ڀرتي ڪيو وڃي. منھنجي اھا آئيڊيا انگريز توڙي چيني حڪومت کي پسند آئي ۽ سون جي تعداد ۾ نوجوان چيني شاگردن کي سلون (سريلنڪا) جي جابلو شھر ڪئنڊيءَ ۾ موڪليو ويو. انھن ڏينھن ۾ ڪئنڊي (Kandy) برٽش فوج جي ڪمانڊر ان چيف لارڊ لوئيس مائونٽ بئٽن جو ھيڊڪواٽر ھو. ٽريننگ بعد انھن چيني شاگردن کي ھيلڪاپٽرن ذريعي ملايا جي جنگلن ۾ لاھڻ جو پروگرام رٿيو ويو، جتان ھو گوريلا جنگ وڙھي سگھن.
ڪرنل لم بوسينگ (جيڪو پوءِ ميجر جنرل ٿيو) ان پروجيڪٽ لاءِ ڏاڍو ڪم ڪيو. ھي صحيح معنيٰ ۾ ھيرو ھو. ھڪ ڏينھن اسان اھا خبر ٻڌي تھ ھو اپوح ۾ جھلجي پيو آھي. (اپوح شھر اتر ملائيشيا جي رياست پيراق جي گاديءَ جو ھنڌ آھي). اھو ٻڌي اسانکي ڏاڍو ڏک ٿيو. اسان سڀني دل سان مڃيو تھ ھن انھن سڀني پاران قرباني ڏني جن آزاديءَ لاءِ جنگ جوٽي ھئي.
1945ع جي شروعات ۾، صدر چيانگ مونکي اسپيشل ڪمشنر جي حيثيت ۾- يعني ھڪ قسم جو سفير ڪري لنڊن موڪليو. منھنجو ڪم اھو ھو تھ اھي يورپي ملڪ: ھالنڊ، فرانس، انگلنڊ وغيره جن جون ڏکڻ اوڀر ايشيا ۾ ڪالونيون ھيون انھن سان ملي اوڀر ايشيا جي جنگ ۾ ڊٺل شھرن کي ٺاھڻ لاءِ سوچيو وڃي. لنڊن ۾ مون ھوٽل Savoy ۾ پنھنجي آفيس سيٽ ڪئي. منھنجي پھرين ملاقات ۽ واسطو لارڊ لوئيس مائونٽ بئٽن سان ٿيو. ان بعد، آئون سر ايڊورڊ جينٽ سان مليس جيڪو ملايا ۽ سنگاپور جو پھريون ھاءِ ڪمشنر ٿيو. آئون سر آرٿر موس سان پڻ مليس جيڪو ھانگ ڪانگ بئنڪ جو چيئرمين ھو. ھو ھانگ ڪانگ لاءِ اھو ئي ڪم ڪري رھيو ھو جيڪو آئون ڪري رھيو ھوس. پاڻ قد جو قداور، خوش مزاج ۽ عمر ۾ مونکان 15 سال وڏو ھو ۽ ھن مونکي ڀاءُ ڪري ٿي سمجھيو.
ھن نوڪريءَ ۾ چيني حڪومت مونکي سال ۾ ھڪ ڊالر پگھار طور ڏنو ٿي. پنھنجو ذاتي خرچ مون پنھنجي کيسي مان ڪيو ٿي. "واھ ھـِـن ائنڊڪمپني" طرفان برطانيھ جي حڪومت ڏي منھنجي ڪجھھ رھت ھئي. ان جا بل پيش ڪري مون کانئن خرچ پکي لاءِ پئسو ورتو ٿي. ھوٽل سيوئاءِ زبردست ھوٽل ھئي، البت مھنگي ڏاڍي ھئي. پر مون پڪو پھھ ڪيو تھ چين جي ھڪ نمائندي جي حيثيت ۾ مونکي اسٽائيل ۾ رھڻ کپي. منھنجي حوالي ھوٽل جو سوٽ ھو جنھن ۾ بيڊ روم ۽ ھڪ ڊرائنگ روم بھ ھو. اھا وڏي عياشي ھئي پر منھنجو ھڪ ئي مقصد ھو تھ جپانين کان جنگ کٽي وڃي ۽ سنگاپور واپس موٽي ڌنڌو ڄمائجي.