آئون ھيڪاندو ھٻڇي ٿي پيس
1957ع کانپوءِ اسان ھن بئنڪ جون برانچون سنگاپور کان ٻاھر بھ کوليون. ھڪ ڏينھن ڊاڪٽر گوح ڪينگ سوي، جيڪو ان وقت وزير خزانا ھو، کي مون چيو: "ڊاڪٽر صاحب، منھنجي دل ٿي چاھي تھ پنھنجي بئنڪ OUB جون لنڊن ۽ ٽوڪيو ۾ بھ برانچون کوليان"، ھن منھنجي رٿ قبول ڪئي ۽ سال اندر اسانکي اجازت ناما ڏنا ويا. ٻئي برانچون 1965 ۾ ڪجھھ ڏينھن جي وٿيءَ تي کوليون ويون. آئون ٽوڪيو ويس جتان جلدي جلدي نيويارڪ مان ٿي لنڊن پھتس، جيئن بئنڪ کلڻ جي فنڪشن ۾ حصو وٺي سگھان. ٽوڪيو واري بئنڪ جي اوپننگ Ceremony لاءِ مون تنڪو عبدالرحمان جي سالي کي چيف گيسٽ طور گھرايو جيڪو ٽوڪيو ۾ سفير ھو ۽ لنڊن واري بئنڪ لاءِ تنڪو صاحب جي وڏي ڀاءُ کي چيف گيسٽ ڪيو جيڪو ملائيشيا طرفان لنڊن ۾ ھاءِ ڪمشنر ھو.
واپاري دنيا ۾ ڪاميابيءَ جو راز کارائڻ پيارڻ ۽ دعوتن تي آھي. دعوتن ذريعي ئي ماڻھن سان تعلقات ٺھن ٿا. ۽ واپار وڌائڻ جو سڄي دنيا ۾ اھو ئي راز آھي. شروع وارن ڏينھن ۾ آئون پنھنجن مھمانن جي خذمت چاڪريءَ لاءِ کين ڪئٿي ھوٽل ۾ بئنڪ جي پينٽ ھائوس ۾ رھائيندو ھوس. اتي رھڻ ۾ ھنن کي ڏاڍو مزو آيو ٿي ڇو جو شھر ۾ رھائش لاءِ اھا ئي بھترين جاءِ ھئي. رئفلس ھوٽل مشھور ضرور ھئي پر اھا ڪئٿي ھوٽل وانگر چوڏھن ماڙ نھ ھئي ۽ نھ اتان ڏسڻ لاءِ ڪو سھڻو نظارو ھو. ھالنڊ کان آيل ڊچ بئنڪ جي ڪجھھ مھمانن کي اسان جڪارتا ۾ بھ گھمايو ڦيرايو ۽ رھائيو، انھن اڳتي ھلي پنھنجي ايجنسي نيٺ اسان کي ڏني. ڪئٿي ھوٽل جي پينٽ ھائوس جي بھ دلچسپ ڪھاڻي آھي. جپاني جنرل پنھنجا ھيڊڪوارٽر ان ۾ ٺاھيا ھئا. ان بعد مائونٽ بئٽن ان ۾ رھيو. برٽش مليٽري ائڊمنسٽريشن ختم ٿيڻ بعد اسانجي بئنڪ اھو پينٽ ھائوس ھڪ ھزار ڊالر في مھني جي حساب سان مسواڙ تي ورتو-جيڪو انھن ڏينھن ۾ وڏو ناڻو سمجھيو ويو ٿي. مون ان پينٽ ھائوس ۾ شراب جو بار بھ ٺھرائي ڇڏيو ھو. ان ۾ ٽي بيڊروم ھئا. ڪيترائي اھم ماڻھو ان ۾ رھيا، ويندي ٿائلنڊ جي بادشاھھ جي ڀيڻ ۽ ٿائلنڊ جو پرائيم منسٽر سارت ڌنسترات پڻ.
ڪئٿي ھوٽل ۾ مون بھ پئسو لڳايو ۽ ھوٽل جي ڇھين حصي جو مالڪ ھجڻ ڪري آئون ان جو ڊائريڪٽر ٿيس. اھا ھوٽل لوڪ بي اِيو جي خاندان جي ملڪيت ھئي. اوشن پارڪ ھوٽل پڻ ھنن جي ھئي. ڪئٿي ھوٽل لاءِ مون ئي مسز لوڪ پي اِيو ۽ سندس پٽ لوڪ وان ٿو (Loke Wan Tho)کي صلاح ڏني تھ ڪئٿي بلڊنگ ۾ آفيس ٺاھيو ۽ ھوٽل لاءِ بھ مون ھمت افزائي ڪئيمان. ڪئٿي ھوٽل لاءِ پھريون مئنيجر رکڻ لاءِ مون کين مائران لـِـنگ جو نالو ڏنو جيڪو شنگھائي (چين) ۾ پارڪ ھوٽل جو سابق مئنيجر ھو.
اڳتي ھلي اسان فجي ٻيٽ جي شھر سووا (Suva)۾ گرانڊ پئسفڪ ھوٽل خريد ڪئي جنھن جا مالڪ "نيوزيلئنڊ اسٽيم شپ ڪمپني" وارا ھئا. ان بعد اسان ٻھ ٻيون ھوٽلون خريد ڪيون. اھي بھ فجي ٻيٽ تي ھيون. مون ۽ مسٽر لوڪ فجيءَ ۾ ڪافي چڪر ھنيا ٿي. مون جڏھن سنگاپور جي مندارن ھوٽل جو سوچيو تھ ان وقت تائين ھوٽلن جي ڌنڌي ۾ مونکي پنڌرھن سالن جو تجربو ٿي چڪو ھو. مونکي صاف صاف لڳي رھيو ھو تھ ان ڌنڌي ۾ وڏو فائدو آھي. پھرين "لوڪ وان ٿو" بھ مونسان گڏ ان پروجيڪٽ ۾ شامل ٿيو پر پوءِ ھن اھو ئي بھتر سمجھيو تھ ھو پنھنجي ٻي جائداد تي ئي ڌيان ڌري ۽ اھا ھوٽل مون حوالي ئي ھجي. 1964ع ۾ مون اوور سيز يونين انٽر پرائيز لاءِ ورتي. ڀروارو پٽ مسٽر لوڪ پاڻ لاءِ رکيو جنھن تي آرچرڊ ٿيٽر ٺھرائين.
مون مٿيون پٽ منڊارن ھوٽل ٺھرائڻ لاءِ ورتو ھو. اھا ھوٽل پھرين 250 ڪمرن جي ٺھرائي رھيو ھوس. پوءِ مون سوچيو تھ 400 ڪمرن جي ڪئي وڃي. ان بعد وري دل ۾ خيال آيم تھ ڇو نھ 700 ڪمرن جي ڪئي وڃي. آئون ھيڪاندو ھٻڇي ٿي پيس.