علي شير جاگيراڻي
سينگار
محبوب آهي منهنجو، جئن اڀ ۾ ارن
دڄراج کان وڌ ديهي دلبر، سر سڄو سوسن
برق جئن بادل ۾ بيشڪ تيئن بدن
ڦوڳر ڦوڳ موهيڙا تُڪما تاهل جيئن تڳن
خزمو کن کڻي نه سگهي جي ڏسي خاص کجن
انف ڪنڍو “علي شير” چئي موهي وجهي من
آواز عجيبن سان ڇا ڪوئل هڻندي ڪن
ناظرو جي نظر کان پورو رکيس پن
جي سهڻو کڻي سِن، ته تامني ۾ تَجلو ٿئي.
سينگار
ساجن سَو سينگار ڪري پيزار چمي ته پري
کجن کن، درگ دناليون، مرگهه پون مري
دڇن صاف دهان ۾ ڏسيو ڏوڏر پون ڏري
آڏت بيهي آڏ ڪري، جڏ کلي زينت زيب ذري
درس کولي دري، شل ٿئي عنايت “علي شير” چئي.