غلام قادر ڀٽو
[b]سينگار حضورﷺ جن جي شان اقدس ۾[/b]
منهن مثل مهتاب جي آ زيب وڏو زلفن
سي واسينگن جيان وريو تليهر جان تجلن
وڌ آ هو عين عجيب جا ٻيو ڀيرو وڏو ڀِروَن،
نڪ نزاڪت نور جو آ منهن سر مَحبوبن،
جيئن ڳاڙها ڳوڙها گل گلاب جا تيئن لعلي آهي لبن،
موتي ڏند مرجان جان جيئن چوڏس ۾ چلڪن
رين به روءِ مٽي وڃي، جڏهن مور اتي مرڪن
شمس شعاع نه ڪري جڏي جاني جاءِ کڻن
سورج صنوبر ڇا موتيا نه مرڪن
نازبوءِ نارنگي نرگس ڇا پر ٽانگر نه ٽمڪن
رنبي زيبور زعفران ڇا، چينچل نه چلڪن
جلوو ڏسي منهنجي جانب جو روه ڇڏيو روبهن
پرندا به لهي پيا پٽ تي حسن ڏسي پيا هرڪن
اليهر، وليهر، سپ، سسيهر به نه سرڪن
شعاع ڏسي شمع جو فيل پيا ڦرڪن
شينهن به ٿئي ششدر، ببر پيا ڀرڪن
ڪلٽي اچي ويا ڪرمش ۾ پيهه گهڻو پيا دهڪن
ماٺ لڳي ملائڪن کي حيرت پسي حورن
اهي پار پرين جا “ڀُٽي” کان ڪيئن ڀلجن
جو آهن گلزاري جهڙا غلام قادر چوي.
[b]سينگار[/b]
وڌ ڪارا ڪڪر ڪيس قريب جا جهُڙ جي جهامو جهام
جي تر جيترو تجلو ٿئي ته تڳي تلهياري تامني ليل کڻي وڃي لام
چمڪار ڏسي چوڏس ۾ شرڪ ڀري پئي شام
ماڙيو ميم مصر جون اتي ڏٺيون عام
جي ساجن سندا سين جا جانب کولي جام
ته تجمل طائوسي تخت جا به ٺلها ٿي وڃن ٺام
پونو پانو پنرو سج سورج به سجدو ڪن سلام
گهڻ ڏسي منهنجي گوهر جو ڇا هاٿي هڻڻدو هام
هينڊل،مينڊل، گينڊل، گينور نه کڻي گام.
لائن به لرزي ٿئي شينهن به ششدر ببر بيهي وڃي لڳي ليس لغام
ڪرن ڪارڌو قيصرو ڪري قدمن تي دسجي پوي دام
هت حسن جي حد ناهي منهنجي هوت سان اها ملڪ جي مخفي آهي مام
حسن وارا به حيران ٿي بنجي ويا گوهر جا ته غلام
اسان به لڙهه لڳاهيو لعلڻ جي تنهن سهڻل جي آهيون سام
جو لٿا هن غم غلام قادر چئي