محمد ڇٽل جت
ولد: سعيد خان زهراڻي
ايڊريس: ضلعو لاڙڪاڻو تعلقو ڏوڪري، ڳوٺ ڏنو واهڻ
سگهڙائپ ۾ استاد عبدالله زهراڻي جيڪو سندن والد جو ماسات هيو. هن پنج درجا تڏهن جا پاس هيو سندن ان دور جي وڏن سگهڙن ۾ شامل هيو. هڪ گهرواري، جنهن مان چار پٽ ۽ پنج نياڻيون هيون هن مان هڪ پٽ الطاف حسين سگهڙائپ ۾ سندس جو شاگرد آهي جيڪو سگهڙ ۽ شاعر پڻ آهي. ۽ ٻيا به ڪافي سارا شاگرد پيدا ڪيائين سندن کي لاتعداد ايوارڊ ۽ سرٽيفڪيٽ مليا جن ۾ ٽي. وي. ريڊيو ۽ شاهه عبدالطيف ۽ قلندر جا پروگرام پڻ ڪيائين.
سينگار
جب گوري گهڻا ڪري ٻارنهن چار چاس
پنج ست ڪري پيار سان کلي هلي خاص
ڪئي پتنگ پچي مرن رُخ مٿان راس
برُجَل مٿان ڀونر ڀُلي وٺن پيا واس
ڪئي عاشق اتي پيا مري ڏين ماس
جني اندر آس سي شرڪن ڪين “ڇٽل” چوي
ڏهس بيت (چنڊ جا نالا)
حُسن حبيبان هاڪ هر جاءِ، مُک مثل مهتاب
چنڊ چوڏس کان وڌ چهرو، اُڏت آهي آفتاب
قمر، ششدر به ٿو شرمائي بيحد بي حساب
چاند، چندولو، پانو، پنرو، نوڙن ڪيئي نواب
ماهه لقا کان وڌ آ سهڻو، نرمل جو ته نقاب
چرن چمڻ سان آهي ملندو سدائين ته ثواب
ڪيئي لکيل ڪتاب آهن شان ۾ ڇپيل “ڇٽل” چئي
سينگار
پسي هلڻ حبيب جو گنير ڇڏي گام
گُنٽا غلام ٿيا صبح سانجهي شام
ڪيئي ڏيل ڏري پيا عاشق مست مدام
ادُگر عين عجيبان پسي ڪارڌُو ڇڏيو ڪام
مهري مڪنا مست ٿيا، نه اچي نه آرام
تونگر خاطر تمام، شُوخي ڇڏيائون “ڇٽل” چوي
ڏهس بيت (وارن تي)
زلف سياه سڄڻ جا، ورور آهن وار
گيسو، ڪيسو، ڪش ڪري پيا، ڪيس ڪري پلٽار
ڀِنڊان، ريڌا، بال، وکتي، ڇتڙا، تل ڇار
مُک مهتابي، چال شرابي، حيران ڪيا هزار
پسان دلبر جو ديدار، شوق منجهان “ڇٽل” چوي