رحمان ڏنو مهيسر
پيءُ جو نالو: خاوند ڏنو مهيسر
ڄم جي تاريخ: 2 جنوري 1982ع
تعليم: ايم. اي انگلش، ايل ايل بي، ايل ايل ايم
فن جي شروعات: ننڍپڻ کان
سگهڙائپ: خانداني ورثي ۾ ملي
ايڊريس: جوهر ڪامپليڪس، ڪراچي
[b]سينگار[/b]
منهن ڏسي محبوب جو جيئن مرجان موتي ڪن مستي
لعل ياقتو جي نه لوهه لڳي، ويا ڇڏي واهڻ وستي
حسن ڏسي هيرن پنهنجي هڙ وڃائي هستي
سون اتي سر نوايو سونهن ڏسي پنهنجي سستي
ڊائمنڊ ويو ڍرو ٿي، سونهن سهائي سختي
ڪوهلٽ ويو ڪومائجي، نه تاب رهيس ڪو تختي،
اليمينيم اڌو اڌ ٿيو نه ٻي راهه مليس ڪا رستي
چمڪو ٿيو چوڌاري، نه ڪيو ٻو کوٽ رهيو خستي
آ “رحمان” روز الستي، جنهن جو ذڪر زمين آسمان تي.
سينگار
خوني خنجر خون ڪرن پر نڪ جي نزاڪت مٿي
نانگ ڏنگن بي سانگ انهن کان زلفن جي زيارت مٿي
ڳاڙها ڳوڙها ڳل گلابي، لبڙن لطافت مٿي
“رحمان” رحمت آ مٿي، روءِ زمين تي رب جي.
[b]سينگار[/b]
مستان حورون قربان ٿيون، حيران سڄڻ سينگارن سان
ڪي قرب ڪُٺا محبت مُٺا، سؤ ڪجلين جي ڪردارن سان
آواز عجيبن راز وڏا، انداز عجب اسرارن سان
ڪامل قدم کڄن ٿا مور مرن ٿا، نور نزاڪت نيارن سان
لال لبن جي لالي ڪمالي، وڌ چنڊ سندي چمڪارن سان
ات اوشاق مڙيا مشتاق مڙئي، شم شم جي ڇمڪارن سان
واري واري تي وارن سان، هن رمزون “رحمان ڏنا” روءِ ۾
[b]سينگار[/b]
جانب اڳيان جواهرن، جرڪڻ کان ڪئي جدائي
شمس و قمر شعاع ڇڏي ويا شرم ۾ شيدائي
هلڻ ڏسي حبيب جو، ڪئي هاٿين حد حدائي
آهو ڏسن عين عجيب جا، ڪن آزي ادائي
دندان پسي دلربا جا، نه ٿي ديدن دنڌائي
سُر سڀئي سانت پيا، جڏ ٻهڳڻ ٻولي ٻڌائي
سانپ کان نه سُرڻ ٿيو وڌ سونهن زلفن جي سڏائي
رهي ڪيئن مير مُدائي، انهيءَ روح “رحمان ڏنو” چئي.