سائين بخش لاکو
[b]ڏهس سينگار[/b]
دلبر تنهنجا دست دلاور رمزن منجهه رڱين
مڪنا مرنگهه مطيع ٿيا آڏو محب مبين
مرڪڻ ساڻ مشاهدو ويتر ٿين نگين،
ڪونڌر ڪٺا قرب ۾ مهري محب مهين
سڄڻ تنهنجي “سائين بخش” چئي سهڻي سينڌ سنگين
اچي گهر امين ڪيو لطف “لالو” چئي.
[b]سينگار[/b]
هيڏو حسن حبيب جو هر جاءِ دل هسي،
سڄڻ جي “سائين بخش” چوي کڻن مڪنا مومسي،
ڪنجل قدم قريب جي چئنچل چاڪ چسي،
هنج هاٿي هلت کان پيا فيل فسي،
پسي پير پرينءَ جا ڪئي گينر گام گسي،
ڏاهو ڏور ڏسي پئي لک ڪيريائين “لاکو” چئي.