موٽڻ جوڻيجو
سينگار
واهه حبيبا حسن هزاري سونهين سيد سري
دلبر جاني درشن خاطر کولي در دري
آهو پيش عجيب ٿيا، وين ڀل ڀري
وسو وارڻ وجهه وٺي ٿيا برن پاس بري
فٽيا فيل فراق ۾ وين ڏيل ڏري
چنڊ منور چهري تي جڏ آيا وار وري
ته ونگ وسيهر وَرَ ڪڍي ويا ٻارڻ منجهه ٻري
ڪونجن ڪنڌ نمائيو، ٿي وئي ڊبل ڍري
ببر شير شڪي ٿيا پئي پيش پري
جانب جي “جوڻيجو” چئي ڪا اڃا ڳالهه ڳري
پئو “موٽڻ” ماڳ مري، ته پسين مُنهن محبوب جو.