هدايت ا لله ميمڻ
پيءُ جو نالو رحمت الله ميمڻ
رهائش ڳوٺ رڪ
تعلقو لکي
ضلعو شڪارپور
سگهڙائپ ۾ استاد اُستاد وريام فقير شيخ
تعليم ست درجا پاس
پيشو مزدوري
مڪمل ايڊريس پوسٽ آفيس ۽ ڳوٺ رڪ تعلقه لکي ضلع شڪارپور
سگهڙائپ جي شروعات 1990ع
[b]سينگار بيت[/b]
آهو نين عجيب جا وڌ واسينگن کان وار
هاٿي هنڌ مٽي ويا، ڏسي رهبر جي رفتار
ڪوئل مَئينا ڪومايا، ٻُڌي گوهر جي گُفتار
پاڪ پسيني پيارل جي، ڪيا مُشڪ عَنبر تي مار
سونهن سوائي ساجن جي، هت هر ڪنهن کاڌي هارَ
ڏسي سهڻل جا سينگار، ٻڌا هڙني هٿ “هدايت الله” چئي.
ٻٽو ڏهس وارن ۽ راتين تي
“تُڳي”، “تِهاري”، “تامَنيءَ” کي هيئر چيو هَٽُ
“بال”، “وارن” کان ڀلي جي “نائيٽ” ڪيو نَٽُ
“رات”، “رجني”، “رَين” نه ٿي “موءِ”، “مينڍن” جو مَٽُ
“ڪَاڪُل”، “ڪَيس”، “ڪَچ” وڌو “ لَيل”، “شَبّ “ کي لَٽُ
ڏسي “ڇتي”، “زلف” جو ڇٽ، هارايو “تام” “هدايت الله” چئي.
[b]گوريءَ جو سينگار[/b]
قدرت واري ڪيڏا ڏنا عورت کي ته انعام
چار چلنت چِڪائي وڌا، گوريءَ جي هڪ گام
هرڻ، هاٿي، ترني، ڪيهر، لادي لڳس لام
اُڏنت چار اڳيان ان جي ڪن پيا سُري سلام
مور، هنج، ڪوئل، ڪونج، ڌاڳي ڦاٿس دام
چار ئي ڦل ڦڪا ڪيا ڪامڻ جي ته ڪلام
انب، انار، صوف سهڻا، ناريلن جا نام
گوءِ هارائي گلن چئني، مُنهن مهتابي مام
رابيل، گلاب، چنبيلي، سوسن پيڙس سام
ٻارنهن ٻيا به ٻٽا ڪري، شوقئون صبح شام
مِسي، مُساڳ، ميندي ڀل جُودئون ڪري جام
صابڻ، سينٽ، سُرها، ڀلي عطر هاري عام
سُرخي، ڪَجل، سُرما، سينڌيون، ڪري مُنڌ مدام
ڪِريم، پونڊر، لاکون لک هڻي تيل تمام
نظر هڪ سان نهاري پوءِ ڪري گهوٽ غلام
پر عجيب آڏو اسان جي، هڪ نه هليس هام
ڏسي نرمل جا ته نظام، کاڌئين هار “هدايت الله” چئي.
[b]گوريءَ جو سينگار[/b]
جب گوري ڳهڻا ڪري هڻي ٻه ڇڪا ٻيهار
سندري سجائي ثابت نَوَ، سَتّ نار
سندر سينڌ ۾ سرخ ٽڪو ٻي ڪاري ڪجل ڍار
مِسي مُساڳ ميندي ٻيو لا لي لبن لار
چوڙيون، چندن، ٻورو ٻانهن تي پائوڊر جي پار
ڪنگو هڻي ڪيسن کي ڪرائي ڪاريهر واري ڪار
تڙ تيل ڦليل ڪري سورنهن جي روز سنوار
ڪپڙا، زيور قيمتي ڪري، هڻي چونڪا ٻيا چار
گل، ميوا، گهور ڪجن جي ڦٽي ٿين ڦار
چلنت چار چڪي وڃن اُڏنت ڪين آڌار
انهن سورنهن ٻارنهن سينگارن سان ڪا بانوري بيهار
ان پَدمڻي کان پڻي مٿي پرينءَ جي جا پايان بار بار
جنهن جي نسبت ئي ناهي ساڻ پاڪ پيزار
عرش سِڪيو ان مٽيءَ لاءِ هُيَس دلبر جي درڪار
حبدار کي “هدايت الله” چئي، طلب هئي تار
مدني صدقي مولا ڪندو، پرور ٻيڙا پار
وِير اوکيءَ وار، ڪندو مِهر گهڻي “ميمڻ” چئي.
[b]صفاتي سينگار[/b]
ثابت ٿئي ٿو سهڻا ٺهيو جاني جهان تو لئه
آدم کان اڳ ۽ اڄ تائين سارو سامان تو لئه
حوران، پريون، ملا ئڪ، مخلوق ساري مالڪ
پيدا ڪيا پيارا، خاص تو لئه خالق
جنت، جهنم جا داروغا مالڪ رضوان تو لئه
جن و بشر جڳ ۾ الله آندا آهن
عبادت کان اهي ڪيا وارث واندا ناهن
ثنا ڪري ٿو سڀ ڪو ٿي پيو ثنا خوان تو لئه
هي سڀ زمينون آسمان تو لئه ستار سِٽيا
ٻوٽن ۾ گل ۽ انهن ۾ وڻندڙ رنگ چِٽيا
هي پکي، پرندا، پوپٽ، گلزار گلستان تو لئه
مڃڻو پوندو سڀ کي آ شان تنهنجو شاهي
خدا به ڏني آ توکي، بيشڪ بادشاهي
مليو هادي “هدايت الله” کي ۽ ڪعبو قرآن تو لئه.