ربنواز پريو
پيءُ جو نالو گنهور علي
رهائش رتوديرو
تعلقو رتوديرو
ضلعو لاڙڪاڻو
سگهڙائپ ۾ استاد اُستاد هادي بخش چنو
تعليم انٽر پاس
پيشو دڪانداري
مڪمل ايڊريس تعلقه رتوديرو، ضلع لاڙڪاڻو پوسٽ آفيس رتوديرو
[b]سينگار بيت (سرائڪي)[/b]
مُک مُنور، محبوب ميڏي دا، هر ساهه سڪدا گُفتار ڪَنون
وسيهر، وسو ونگ ڏنگ مارن، هر وار مٿي ور وار ڪَنون
گنيَر گت مت کسِي، هر روز اُنهان دي رفتار ڪَنون
مشتاق اُتي ول ول ڦِردي، ها اسير عجب اسرار ڪَنون
ڪجليان، ڪيفي، ڪڪوريل ڪاليان، تاب تکا تلوار ڪَنون
شمس، قمر بي چمڪ چليا، ميٽيا لالي دي للڪار ڪَنون
هر رنگ وچ رنگ بُو، اِنهان دي، ڳيا هوش سارا هُٻڪار ڪَنون
پس پسيني رنگ رچايا، ٿيا مسلمان سڀ منٺار ڪَنون
خوشبو، عنبر، معطر وڌ ٿيا، گل چمن گلزار ڪَنون
هر سائل ڪون خيرات ملي، حُسن دي حاڪم سرڪار ڪَنون
هرڪار اتي لاچار ٿئي، سرس سُهڻا سينگار ڪَنون
روز “ربنواز” ڪون طلب انُهان دي، ياري انهين يار ڪَنون
نصيب ساڏا نرمل ڪري، هي لاچار دل ديدار ڪَنون.
[b]سينگار[/b]
ظاهر ضِيا ڪعبي جي زيارت. سُرور اهڙو ثواب ناهي
سُهڻي صورت حُسن تابان، جاني جَهلڪَ جواب ناهي
مُک مُنور ماههِ لقا، لب لال عجب، ڳچيءَ ڳاني، ڳل ڳاڙها، خَدَ خال عجب
قد قامت، بينسر بيني، چلوت چال عجب، چُپ چئنچل، چاهت مَٽي، رفتار اهڙي حساب ناهي.
بند ڪمند، زلف زيبان، ڪڪر ڪار عجب، نيڻ نشيلا چشم آهو، اکين ڍار عجب
ڏند ڏاڙهون، مَرجان موتي، رُخسار عجب، ڪَينسَر، ڪَينفر، عنبر ادنيٰ، مٽ ڪوئي عناب ناهي.
عام تي عنايت تنهنجي، دراز دست شفا عجب، ڪارساز قدرت سان، آ والي وفا عجب
ڏک ۾ گڏ ڏکوئين سان، ساري جهان تي سخا عجب، سوايو تون ئي ساڻيهه ۾، نواب اهڙو ناياب ناهي.
پوشاڪ پروَري، نازڪ انگ نروار عجب، خُوبان خُلق ۾ خوبتر ڪردار عجب
چئني دفترن ۾ تنهنجي، ثنا گُفتار عجب، بالا نشين تون بلندين تي، جنهن ۾ نه صفت ڪتاب ناهي.
دل دهن ۾ دؤر تنهنجو، پريت تنهنجي پيار عجب، هر چيز عيان تي تنهنجي رضا، جوڙ وڏي جنسار عجب
تون راضي “ربنواز” چئي، تنهنجو راز الستي اظهار عجب، ولايت والي، تون آن آلي، اهڙو عالي جناب ناهي.
[b]صفاتي سينگار[/b]
اعليٰ صورت عجب تنهنجي، دلدار اهڙي جو ڇا چئجي
جُڙيل جوڙ جانب تنهنجي، قربدار اهڙي جو ڇا چئجي
ريشم کان وڌيڪ ڪَزين انگڙا تنهنجا نرم، ڪرين نظر نرمل جنهن تي، ٿئي تنهن تي ڪرم
پرين تنهنجو پسينو اهڙو، عطر جي حد ٿي وئي، گذرين جنهن به گهٽيءَ سان، هُٻڪار اهڙي جو ڇا چئجي
چمڪ تنهنجي چپڙن جي، ڪُجا ماکي، ڪُجا مصري، ٻولڻ سان وياسين ٻڌجي، هر ڳالهه وئي وسري
مِٺُو- مينا، بُلبُل ڪري ڇا بات، ڳالهائڻ جي حد ٿي وئي، گُفتار اهڙي جو ڇا چئجي
ڪيئي گَرديده دان لئه حبيب تو پار هليا، ڏسي سونهن ساجن تنهنجي، دوش تي ڪيئي دَهليا
يوسف، زُليخان ڇا، پريون هر هنڌ، حورن جي حد ٿي وئي، سونهن سردار اهڙي جو ڇا چئجي
نادر نزاڪت نرمل تنهنجي، آن، بان عجب تنهنجو، وٺين رستو رَند ڪوئي، ڪن سلام سڀ تنهنجو
هلي ڇا هنج ۽ هاٿي، هلڻ جي حد ٿي وئي، رفتار اهڙي جو ڇا چئجي
نقش تنهنجو نرمل آهي، هر سُو تنهنجي حڪومت، آهي رهبر “ربنواز” تنهنجو، ڏي دعا ايمان جي دولت
پڻي پارس ٿئي دارون، دوا جي حد ٿي وئي، بڻي آڌار اهڙي جو ڇا چئجي.
[b]سينگار بيت[/b]
صفت ڪيان ٿو سهڻي جي، آ محب مٺو منٺار
سِر ساجن سَندو سُهڻو، وهه واهه هو واڌار
وار وڪوڙيل وسيهر وڌ بيشتر ها بهار
گونچه گوش گوهر جا، خاص خوشبودار
مُک مهتاب مُنور جو، موڊو هو ملهار
عين وڌ آهو کان هُيون بُروان بيشمار
موهن من مزگان، پيون ڪڪر ڪارونڀار
انف اعليٰ وچ تي، پنرو هو پڳدار
دَهن پورو دلبر جو، موُن هو مزيدار
لب لال گلابي گهرا، جوڙها جنسار
سن سهڻي ساجن جا، جُڙيل جا جهنوار
گردن ڪفا ڪامل جو، شفاف شيشدار
مَرفق دوش محبوب جا، برتر ها بسيار
شفاف شڪم، ناف نامي جو اعليٰ هو آبدار
اندام اعليٰ پُشت پرينءَ جي، سِرن سُهڻي سنوار
ناخن نامي نور جا، ها نازڪ دست دوار
قد قامت ڪامل جو، جوڙيو هو جبار
رجل راڻي رهبر جا، ها قدم قربدار
سبع سَمٰوات سِڪ ۾، هئا ڪري قُرب ڪلتار
اول عشق الله ڪري، پوءِ نظارو ڪيو نروار
جبريل موڪلي جانب ڏي پيو الله ڪري انتظار
عيسيٰؑ، موسيٰؑ، جهڙا احمدﷺ اڳيان هئا خاص خدمتگار
ڪفش لاٿي ڪامل پئي ته حڪم ٿيس هڪ وار
ته جُتي نه لاهه جانب منهنجا، توکي عجيب آ اختيار
ٿي پوري آس آسمانن جي، حبيب آئي هيڪار
پرينءَ آئي پري ٿيو پردو، ٿيو دوبدو ديدار
ارڙهن ورهيه جي هڪ رات هئي، محبت ڪئي مختيار
حورون حيرت ۾ پيون، جلوو پسي جنسار
ڪُلئي وڻ قلم ڪجن، ته به سِٽبو نه سينگار
ڪوڙين قُلزم، مس ڪري وري ڪجي ويچار
ته به پورو نه ٿيندو، پرينءَ جو هي سارو سماچار
ڇا سگهُڙ سِٽي سِٽون، شاعر ڪندو شمار
ٿيندو رهبر راضي “ربنواز” چئي ويندو غم غُبار
پرين ڪري پار، ڏياريندو مهلت مڙني کي.